Nagroda — Co do filozofii o przymierzach I okupie.

Pytanie (1910) — Czy można, być usprawiedliwionym i poświęconym, nie znając filozofii o przymierzach i Okupie ?

Odpowiedź — Tak, ktoś może być usprawiedliwionym i poświęconym przez wiarę w krew Chrystusową, zanim cokolwiek dowie się o przymierzach lub o filozofii okupu. I ktoś może trwać w stanie usprawiedliwienia i poświęcenia przez wiarę, nie rozumiejąc dokładnie Boskich metod stosowania zasług Chrystusowych. To było prawda w naszym własnym wypadku. Z czasem, gdy doznaliśmy łaski od Pana, że lepiej poznaliśmy Jego plan, filozofię pojednania itd. — podaliśmy te rzeczy innym, w Jego imieniu. Pan oznajmił nam przez Słowo Swoje że rzeczy te były pokarmem na czas słuszny i że ścieżka sprawiedliwości oświetlaną będzie coraz więcej. Zgodnie z tymi obietnicami dochodzimy do coraz jaśniejszego światła, którym z kolei staramy się przyświecać wszystkim mającym uszy do słuchania.

Stare przymierze zakonu było dla cielesnego nasienia Abrahama, czyli dla Żydów, i tak samo nowe przymierze będzie dla nich; ono zastąpi stare i sprowadzi im błogosławieństwa, których nie dostąpili pod przymierzem, którego pośrednikiem był Mojżesz. Naszym jest przymierze wiary, pierwotne przymierze (jakie Bóg zawarł z Abrahamem), do którego dodane zostało stare przymierze zakonu, a w słusznym czasie dodane będzie przymierze nowe. — 554

Nakrycie głowy — Jakiego rodzaju.

Pytanie (1906) — Nowoczesny kapelusz nie jest wcale wygodny na zebraniu, przeto niektóre siostry chciałyby, żeby ktoś zaproponował jakąś metodę, według której niewiasty mogłyby mieć głowy nakryte na. zebraniach, bez noszenia niewygodnych kapeluszy; a jednak żeby to było coś, co nie zwracałoby za dużo uwagi ?

Odpowiedź — Czy jestem Salomonem, żebym posiadał mądrość do rozstrzygania podobnych kwestii? Powiem wam jednak, drodzy przyjaciele, że zauważyłem co czynią niektóre siostry, a co, gdybym sam był siostrą, prawdopodobnie przywłaszczyłbym sobie, chociaż po raz pierwszy to wspominam. Zauważyłem, że niektóre siostry noszą małe nakrycia koronkowe, co wygląda bardzo przyzwoicie, a o ile mnie się zdaje, odpowiada temu, co apostoł >298< miał na myśli. Jest to jedynie znak i nie widzę powodu dla którego nie miałoby to być właściwym. Ale pamiętajcie, te nie stawiam tu żadnego prawa. — 322

Nakrywanie głowy — Czy jest autorytetem.

Pytanie (1906) — Czy jest konieczne, aby niewiasta nakrywała głowę kapeluszem albo jakim innym nakryciem podczas zebrania?

Odpowiedź — Zapytajcie się Apostoła Pawła, on jest tym autorytetem w tym przedmiocie; ja nim nie jestem. — 323

Namiętności — Krzyżowanie cielesnych namiętności.

Pytanie (1907) — Którzy są Chrystusowi, ciała swoje ukrzyżowali z namiętnościami swoimi. Czy to obejmuje także naturalne, lecz niepotrzebne stosunki małżeńskie, pomiędzy poświęconymi? Czy nie jest to częścią naszej ofiary?

Odpowiedź — Biorąc taki tekst musimy być ostrożni i porównać go z innymi tekstami Pisma świętego, aby upewnić się, że nie przekraczamy właściwej granicy. Gdyby jeden ustęp Pisma Świętego wyrażał całe poselstwo Boże, to nie mielibyśmy Biblii. Jeżeli chcemy rozumieć drogę Pańska i Jego wolę w pewnych rzeczach, to musimy zdobyć rozumny pogląd na wszystkie Pisma traktujące o danym, przedmiocie.

W liście do Koryntian, Apostoł pisze o stosunkach jakie powinny panować pomiędzy mężem a żoną. Mówi on tam, że jedno drugiego nie powinno oszukiwać, czyli nie pozbawiać przynależnych mu praw, a następnie napomyka o niektórych obopólnych ograniczeniach w stosunkach pomiędzy mężem a żoną w Panu. Myślę jednak, iż jest dosyć właściwym powiedzieć, że chociaż oświadczenie Apostoła nie oznacza zupełnej powściągliwości od wszystkiego, co należy do cielesnego mężczyzny i cielesnej niewiasty, to jednak znaczy ono, że ukrzyżowawszy wszelkie namiętności i pożądliwości ciała, poświęcone małżeństwa starać się będą żyć na wyższym poziomie, zużywając swój czas i energię w tym co jest najkorzystniejsze dla nich, co przynosi największą chwałę Panu i najwięcej dobrego drugim, z którymi mają styczność. Zatem, poświęciwszy nasze uczucia i samych siebie Bogu, znaczyłoby. że według naszych ograniczeń — a te nie są jednakowe u wszystkich, ale każdy według ograniczeń własnego ciała — każdy powinien starać się doprowadzić samego siebie do takiego stopnia poddaństwa Bogu, aby jego myśli i wszelkie czynności życiowe były w harmonii z Bogiem.

Nie jest to zasada, którą by ktoś z nas mógł stosować do drugiego brata lub do drugiej siostry; każdy powinien ją zastosować do samego siebie, a drugim niechaj pozostawia wolność czynienia co najlepiej mogą i co uważają że byłoby ku chwale Bożej i ku dobru ich samych i drugich. Takim jest umiarkowanie zalecane w Piśmie świętym. — 9