Uświęcenie — Grzeszników.

Pytanie (1910) — Proszę wytłumaczyć 1 Kor. 6:11: Takimiście niektórzy byli, aleście omyci, aleście poświęceni, aleście usprawiedliwieni w imienin Pana Jezusa i przez ducha Boga naszego.

Odpowiedź — Jest to dosyć wyraźne. Byliście grzeszni­kami ale odwróciliście się od grzechów. Gdybyście się nie od­wrócili, to Jezus nie uznałby was i nie stałby się waszym Orędownikiem. Gdyby wszyscy ludzie tego świata odwrócili się od grzechu i zapragnęli postępować Jego śladami, to czy nie myślicie, że On byłby gotowym stać się także i ich Orę­downikiem? Zapewne! Lecz ludność tego świata nie odwró­ciła się od grzechu; ona miłuje grzech. Dokąd wy miłowaliście grzech, o ile to było waszym doświadczeniem, to byliście nie­przyjaciółmi Bożymi i On nie miał z wami nic do czynienia. Dopiero po waszym odwróceniu się od grzechu Bóg mógł mieć jakąkolwiek społeczność z wami. Wy przybliżyliście się do Boga, a Bóg przybliżył się do was i doprowadzeni zostaliście do stanu synostwa. — 620

Uszy do słyszenia — Czy jest to cudowne?

Pytanie (1909) — Czy mamy uszy do słyszenia jako cudowny dar od Boga, czy tez dlatego, że obraz Boży nie zatarł się w nas zupełnie? >669<

Odpowiedź — W moim zrozumieniu wyrażenie uszy do słyszenia może być traktowane z dwóch różnych punktów wi­dzenia. W zastosowaniu do naturalnego człowieka, będzie to miało jedno znaczenie, a w zastosowaniu do Nowego Stworzenia, będzie miało inne znaczenie. Na przykład, jeżeli mówię do chrze­ścijan i mówię o naszych oczach jako otwartych i uszach na­szych jako błogosławionych przez Pana, mówię o naszych du­chowych oczach i uszach, przez które możemy ocenić ducha Pańskiego. Inna ilustracją jest: kiedyście po raz pierwszy przy­szli do Pana, zostaliście przyciągnięci, czyli usłyszeliście Jego głos i ten was przyciągnął i przyszliście do Jezusa. W tym przypadku cielesne uszy nie zostały zupełnie skażone przez upa­dek. Prawdopodobnie urodziliście się z poczuciem pewnego szacunku, który kazał wam mówić: powinieneś zrobić jakąś ofiarę Panu, powinieneś złożyć Mu podziękowanie. To dopro­wadziło was do odczucia Boga a Jemu spodobało się wasze postępowanie i Bóg wziął was za rękę mówiąc: Idź tą drogą, ty szczera duszo, to jest Jezus, jedyny, którego Sobie upodo­bałem aby przez Niego wszyscy przychodzili do Mnie. Nie róbcie więc pomyłki, mieszając cielesne uszy do słyszenia, z uszami Nowego Stworzenia. — 325

Uzdrawianie — Co do przykazania Jezusa.

Pytanie (1911) — Co znaczy to, że Jezus przykazał uczniom Swoim uzdrawiać chorych, wskrzeszać umarłych i oczyszczać trędowatych?

Odpowiedź — Uczniowie Jezusa poszli i wykonywali tę pracę do pewnego stopnia; ale w Piśmie świętym jest jeden ustęp, do którego odnosi się ten brat pytający, a który brzmi tak: A znamiona tych, co uwierzą te naśladować będą: W imię Moje będą wypędzać diabłów, uzdrawiać będą chorych, a choćby co śmiertelnego (trującego) pili, nie zaszkodzi im itd. Jak to ro­zumieć? Faktycznie ten ustęp nie jest częścią oryginalnej Ewangelii (Mar. r. 16); rozdział ten kończy się na dziewiątym wierszu; wszystko cokolwiek następuje po 9 wierszu jest interpolacją czyli dodatkiem dopisanym około ósmego stulecia, o ile to wiemy. (Nie znajduje się to w najstarszym rękopisie greckim, jak o tym wiedzą wszyscy badający. Aby dać wam ilustrację tego, co dodane zostało do Biblii, weźcie ostatni ustęp Ewangelii św. Jana. Każdy pozna, że jest to interpolacja, że jest to póź­niejszy dodatek; nie znajduje się to w starych manuskryptach. Wiersz ten brzmi: Jest też jeszcze i innych wiele rzeczy, które czynił Jezus; które gdyby miały być wszystkie z osobna spisane, tuszę. Iż i sam świat nie mógłby ogarnąć ksiąg, któreby napisane były. Co za wielka przesada! Ktoś, kto chciał to przedstawić jako ogromne, pozwolił sobie dodać ten wiersz bez żadnego upoważnienia. Nie przyjmuję różnych takich dodatków do Słowa Bożego; trzymam się jedynie tego co Bóg powiedział, jak to napisane zostało przez proroków i apostołów Jego, a nic więcej. >670< — 324