Ordynacja — Cel Towarzystwa w ułożeniu listy pytań.

Pytanie (1916) — Co było na celu. Towarzystwa, w ułożeniu listy pytań, czyniąc wzmiankę, że kto może odpowiedzieć na pytania w sposób zadowalający dla Towarzystwa, może być uznany jako Sługa Słowa Bożego ?

Odpowiedź — Te pytania były ułożone aby wypełnić długo odczuty brak. Pytania nie są sekciarskimi; lecz są wszystkie poparte Słowem Bożym. Towarzystwo chce wiedzieć od Pielgrzymów, którzy teraz służą, lub od tych, którzy w przyszłości będą przedstawicielami Towarzystwa, jako Pielgrzymi, jakie są ich myśli, ich uczucia, i ich zrozumienie fundamentalnych nauk względem Ewangelii Chrystusowej. Brat który nie jest chętny odpowiedzieć na te pytania, uważany byłby za nierozwiniętego dostatecznie duchowo, za niestałego i nie kwalifikowałby się na nauczyciela. To nie znaczy, że nie jest bratem, lecz nie jest odpowiednim do pracy pielgrzymskiej. Nie znaczyłoby że brat nie może mówić, ale że Towarzystwo nie dałoby uznania jemu jako nauczycielowi Słowa Bożego.

Brat któryby chętnie odpowiedział na pytania, lecz okazałby pewne zamieszania w odpowiedziach, okazałby że potrzebuje tej instrukcji w danym kierunku, zanim może być przedstawicielem Towarzystwa i tego co Towarzystwo wierzy, że jest zgodnym ze Słowem Bożym. Taki brat byłby poproszony do >379< Brooklynu i miałby sposobność mieć udział przez pewien czas w innych działach pracy, jak również w studiowaniu Biblii podczas obiadu w każdy dzień; i miałby zupełną wolność stawiać pytania na różne przedmioty tyczące się Prawdy, tak, aby cały przedmiot mógł być przez niego jasno zrozumianym.

Braterska sugestia.

Niektóre siostry w rodzinie Betel, dowiedziawszy się o tych pytaniach, uczyniły prośbę, aby i one otrzymały listę tych pytań i podały swoje odpowiedzi na nie, w celu praktyki i nauki możliwej do osiągnięcia z tych pytań.

Bracia starsi i diakoni w niektórych zgromadzeniach również prosili o te pytania. Wierzę, że byłoby korzystne dla wszyst­kich zgromadzeń Badaczy Pisma Świętego, gdyby na starszych wybrali tylko takich braci, którzy mogliby odpowiedzieć na te pytania. To uczyniłoby dużo zmian pomiędzy starszymi, lecz wierzymy, że byłyby to zmiany korzystne. Wierzymy także, że wszyscy starsi którzy prawdziwie chcieliby służyć Prawdzie, i tyl­ko Prawdzie, chętnie skorzystaliby z pomocy tych pytań.

Byliśmy bardzo zdziwieni, jak niekiedy bracia nieuważnie traktują sprawę wyborów, czyli ordynowania starszych. Często obierani bywają nowotni, w przeciwieństwie do Słowa Bożego, co wychodzi na szkodę tak nowotnemu bratu, jak też i całemu zgro­madzeniu (1 Tym. 3:1, 7).

Drugie pytanie, także ważne w wybieraniu tylko poświęco­nych, z ducha świętego spłodzonych braci na starszych, jest: w jakiej mierze korzystają z przywilejów badania i informacji? Mniemamy, że nie byłoby rozsądnym wybrać na starszego takie­go brata, który nie przeczytał choć raz wszystkich sześć tomów Wykładów Pisma Świętego, albo takiego, który regularnie nie czyta „Strażnicy”. Miejmy w pamięci, że Towarzystwo nie jest władcą, nie krytykuje nikogo, tylko podaje radę; i to na dobro sprawy Pańskiej i Jego ludu. — 518