Sympatycy — Przy końcu wieku.

Pytanie (1910) — Czy z ostatnimi członkami Kościoła bę­dzie jeszcze pewna klasa sympatyków, oprócz klasy Wielkiego Grona? Jeżeli nie, to czemu tak dużo ludzi interesuje się prawda obecnie?

Odpowiedź — Nie myślę, drodzy bracia, abyśmy potrzebo­wali się wiele zagłębiać w tego rodzaju kwestie — to jest, aby to decydować lub sprzeczać się o to z kimkolwiek. Według mego zdania Jezus miał dużo sympatyków, wtedy gdy ofiarował Sa­mego Siebie żydom przy końcu ich wieku. Przypominamy sobie jak to przy kilku okazjach rzesze chciały Go siłą zabrać i uczy­nić królem co dowodzi że nauki Jego były bardzo popularne po­między pewną klasą ludności ówczesnej. Podobnie może być i te­raz, że wielu interesuje się prawdą tylko powierzchownie, z świa­towego punktu zapatrywania. Mogą mówić: "To zdaje się być rozumnym, najlogiczniejszym z wszystkiego co dotąd słyszałem" itd., a jednak po pewnym czasie okażą się oni takimi samymi jak okazało się wielu z podobnej klasy za czasów naszego Pana. Ci sami z wielkim uradowaniem nieśli palmy i wołali: Hosanna Jezusowi, synowi Dawidowemu, milczeli gdy Faryzeusze i inni wołali: Ukrzyżuj go! Ukrzyżuj go. Zatem nie zdziwiłoby mnie wcale, gdyby wielu z ludzi światowych, którzy mówią: "Są to bardzo piękne rzeczy", dokąd warunki są przyjazne, okazali się zupełnie obojętni, gdyby ktoś zawołał "boo". Nie mają oni w so­bie dosyć stałości, bo gdyby mieli, to poświęciliby się Bogu na >601< służbę. I ten brak stałości okazałby się tym wyraźniej w jakiej­kolwiek opozycji; jest to tylko to czego można się spodziewać. — 687

Syn boży— Kiedy nasz Pan stał się nim?

Pytanie (1911) — Kiedy nasz Pan stał się Jednorodzonym Synem Bożym?

Odpowiedź — Odpowiadam, że On zawsze był Jednorodzonym Synem Bożym. Wszystkie rzeczy zostały przez Niego stwo­rzone — Boska moc działała przez Niego. On więc jest jednym i tylko jedynym, którego Ojciec spłodził; wszyscy inni stworze­ni byli przez Jego moc, czyli On był przewodem Boskiej mocy w całym dziele stwarzania. — 664

Synowie — Adoptowani czy istotni?

Pytanie (1910) — Czy poświeceni są adoptowanymi syna­mi Bożymi, czy też istotnymi?

Odpowiedź — Myślą moją jest, że mówimy o tej sprawie z obu punktów zapatrywania. Wyrażamy się niekiedy, że zosta­liśmy adoptowani do rodziny Bożej i możemy się tak wyrażać. Nawet ciało nasze zostało przez Niego adoptowane, ponieważ ono należy do nas. Także nasze dzieci zostały adoptowane w tym znaczeniu, że weszły pod nadzór Boskiej opieki. Gdy Bóg nas przyjmuje, spładza nas duchem świętym jako Nowe Stworzenie i nazywa nas swoimi synami. W ten sposób stajemy się rzeczy­wistymi synami Bożymi, spłodzonymi z ducha świętego i Bóg mówi o nas jako o przyjętych (adoptowanych) do Jego rodziny; chociaż w obecnych warunkach nie jest jeszcze zupełnie pewnym czy dojdziemy do tego, czy też chybimy.

Zostaliśmy adoptowani na pewnych warunkach i z pewnymi obietnicami. Zatem nie jest jeszcze na pewno zadecydowanym czy ty będziesz synem Bożym w rzeczywistości, czy też umrzesz wtóra śmiercią, zależy to od twej wierności aż do śmierci. Jedna­k z jednego punktu zapatrywania właściwym jest mówić że zostaliśmy adoptowani i w to może być włączone także nasze ciało i wszystkie dobra ziemskie. Bóg adoptował nas, przyjął nas takimi jak jesteśmy — nie z powodu naszej własnej godności, ale dlatego że przystąpiliśmy do Niego z tym pragnieniem aby być w harmonii z Nim. Jednakowoż Nowe Stworzenie, które bę­dzie rzeczywistym Synem Bożym, nie jest jeszcze w zupełności rozwinięte. Dziecię, które się jeszcze nie narodziło, nie jest jeszcze synem, w ścisłym znaczeniu tego słowa. Tak i my nie będziemy synami Bożymi w zupełnym znaczeniu tego słowa, aż po naszym narodzeniu przy zmartwychwstaniu, tak, jak Jezus był pierwszym, narodzonym od umarłych. My również mamy być narodzeni od umarłych przy naszej przemianie w zmartwych­wstaniu, czyli przy dopełnieniu naszej duchowej natury, jako synowie Boży. Zatem w streszczeniu tej sprawy można powie­dzieć że jesteśmy adoptowani do Boskiej rodziny i na pewnych warunkach traktowani jesteśmy jako Jego synowie, tak, jakoby cała ta sprawa był już skończona; lecz rzeczywistość naszego synostwa i uzupełnienie tej sprawy nastąpi dopiero wtedy gdy przejdziemy poza zasłonę i usłyszymy Pańskie: Dobrze, sługo wierny. >602< — 664