Przymierza — Koniec przymierza Sary.

Pytanie(1909) — Czy przymierze Sary (czyli przymierze reprezentowane w Sarze) zakończy się wtedy, gdy duchowe na­sienie zostanie zrodzone ?

Odpowiedź — Tak. Według mojego wyrozumienia, zarys przymierza pokazany w Sarze skończy się gdy obiecane nasienie dopełni się. Przymierze Sary nie zakończyło się gdy Jezus doszedł do chwały duchowej, co w obrazie przedstawione było w Izaaku, lecz ono skończyło się (w obrazie: Sara umarła) zanim Rebeka połączyła się z Izaakiem. Rebeka przedstawia klasę Kościoła z ich połączenie przedstawia połączenie Chrystusa z Kościołem.

W czasie gdy Izaak i Rebeka złączyli się węzłem małżeńskimi. Sara już nie żyła; albowiem czytamy, że Izaak wprowa­dził Rebekę do namiotu swej matki; co przedstawia, że Kościół >502< wyobrażony w Rebece, zajmie miejsce przymierza Sary i Kościół będzie tą władzą, przez którą Bóg zleje błogosławieństwa no­wego przymierza, które ubłogosławią wszystkie rodzaje ziemi. Przymierze Sary przywodzi nasienie, a Kościół będzie działał w łączności z tym i będzie błogosławił wszystkie rodzaje zie­mi. — 169

Przymierza — Kościół w stosunku do Sary a Rebeki

Pytanie (1909) — Jak Kościół może być pod przymierzem reprezentowa­nym w Sarze, gdy ta umarła zanim Rebeka była wezwana na żonę dla Izaaka ?

Odpowiedź — Ja nie wiem czy Rebeka była wezwana aby być żoną Izaaka, przed lub po śmierci Sary; nie przypominam sobie nic takiego w tekście co mówiłoby, że Sara nie żyła wtedy gdy Abraham wysyłał swego sługę aby wyszukał oblubienicę dla Izaaka. Pamiętam tylko, iż powiedziane jest, ze gdy oblubienica przybyła, Izaak wprowadził ją do namiotu Sary. — 170

Przymierza — Sary a Abrahamowe.

Pytanie (1909) — Czy przymierze Sary jest tak kompletne jak przymierze Abrahamowe ?

Odpowiedź — Przymierze Sary jest przymierzem. Abrahamowym w swoim najwyższym i szczególniejszym znaczeniu; ono było przymierzem zawartym z Abrahamem. To drugie było tyl­ko dodatkowym zarządzeniem. — 170

Przymierza — Kiedy Nowe wejdzie w życie?

Pytanie (1911) — Kiedy Nowe Przymierze wejdzie w ży­cie i kiedy się zakończy ?

Odpowiedź — Wejdzie ono w życie skoro tylko Pośrednik zostanie skompletowany — Jezus jako Głowa i Kościół jako cia­ło - skoro tylko pierwsze zmartwychwstanie dokona się; a nie wiemy ile dni lub tygodni może upłynąć zanim ta rzecz ostatecz­nie zostanie wprowadzona, ale faktycznie to, na co ono teraz czeka, jest, na skompletowanie ciała Pośrednika, na dokończenie ofiar, a potem na objęcie przez Niego wielkiej władzy, na zapie­czętowanie przymierza Jego krwią i na wprowadzenie go w ży­cie. Możemy powiedzieć, że stanie się to wkrótce potem jak ostat­ni członek Kościoła ukończy swą część w poświęceniu i zostanie uwielbiony razem z swym Odkupicielem.

A kiedy się ono skończy? Nowe Przymierze skończy się, w pewnym znaczeniu tego słowa z zakończeniem Tysiąclecia, kiedy Pośrednik dokona swego dzieła, doprowadziwszy wszystkich ludzi do doskonałości, to znaczy wszystkich tych co zechcą; ci zaś co nie zechcą być podniesieni, zostaną zniszczeni. Wtedy świat doprowadzony do doskonałości będzie oddany Ojcu a Po­średnik ustąpi, Ojciec zgodzi się przyjąć ludzi na podstawie za­rządzeń tego Nowego Przymierza, więc przyjęcie ich będzie koń­cem Nowego Przymierza - na ile to będzie się tyczyć jego za­rządzeń. Lecz w innym znaczeniu tego słowa, pozostanie jeszcze inne przymierze, które trwać będzie dalej po nieskończone wieki. Przymierze Boga z ludzkością i aniołami, że jeśli będą Mu po­słuszni, cieszyć się będą wiecznym życiem i będą mieli wszystkie błogosławieństwa, jakie im zgotował. >503<

Tak więc, skoro tylko Jezus odda świat Ojcu, zakończy się to specjalne przymierze miłosierdzia, a zakończy się ono ponieważ dzieło jego będzie już dokonane. Wówczas Jezus również ustąpi z roli Pośrednika. Świat z powrotem będzie w rękach Ojca, jak był zanim grzech przyszedł na świat. Bóg będzie traktował świat tak samo, jak traktował Adama. Jak poddał Adama próbie, a to znaczyło, że Adam był w społeczności z Bogiem, tak Bóg podda świat próbie, co będzie znaczyć, że świat będzie w społeczności z Bogiem.

Ludzie będą na próbie, aby okazać czy osobiście będą odpowiedzialni na warunkach posłuszeństwa. Jeżeli nie będą, to umrą śmiercią wtórą. Jak pamiętacie, wyobrażone to jest w Objawieniu 20:2, że szatan będzie rozwiązany, a próba dotknie cały świat ludzkości, a ilu będzie nieposłusznych, ci zaliczeni będą jako mający ducha przeciwnika i zostaną zniszczeni wraz z nim. Wszyscy ci, którzy będą mieli ducha posłuszeństwa i zachowają swoje przymierze z Bogiem, cieszyć się będą życiem wiecznym i wszystkimi błogosławieństwami, jakie Bóg ma dla tych, którzy są w zupełnej zgodzie z Nim. —186

PRZYMIERZA - Liczba która je pieczętuje.

Pytanie (1911) — Odnośnie Nowego Przymierza, czy można powiedzieć z jakiegokolwiek punktu widzenia, że będzie ono zapieczętowane przez sto czterdzieści cztery tysiące i jeden? To znaczy przez Jezusa Chrystusa i 144000 odkupionych z pośród ludzi?

Odpowiedź — Nie myślę, aby to było właściwe zapatrywanie. Nie rozumiem tego w ten sposób, że wy i ja i inni członkowie ciała Chrystusowego mają coś w ogóle do czynienia z pieczętowaniem nowego przymierza. Chrystus to uczyni. Dla ilustracji: Gdyby był dokument do podpisania i ja go podpisałbym, nie mówilibyście, że to mój wielki palec wskazujący go podpisał. Nie, to ja podpisałem przymierze, ja podpisałem ugodę. Kto ją podpisał? Nie moje palce, lecz moja głowa podpisała. To ja podpisałem, a kiedy mówicie ja, macie na myśli indywidualną osobę, myślicie o głowie. Nie zwracacie się do ręki, jak gdyby ona miała coś do decydowania w tej sprawie. Nie powiadacie: "Droga ręko, cenię cię bardzo, uczyniłaś to a to w ten sposób". Ręka nie ma odpowiedzialności, głowa ma całą odpowiedzialność. W ciele Chrystusowym tracimy naszą osobistość w tej sprawie, spajani jesteśmy i tracimy naszą tożsamość. W języku Pisma świętego zostaliśmy ścięci abyśmy mogli stać się wszyscy członkami pod jedną głową. Tak, więc nie macie własnej głowy i ja nie mam swojej głowy i w tym znaczeniu Pismo święte używa niewiastę do przedstawienia Kościoła a mężczyznę jako przedstawiającego Jezusa Chrystusa i wykazuje, że tak jak mężczyzna jest głową żony, tak Chrystus jest głową Kościoła.

Zatem, w rachubę wchodzi tu tylko jedna osoba. Nasz Pan jest tym, który pieczętuje przymierze. Mógłby zapieczętować je bez nas, ale zostaliśmy uprzywilejowani by wejść i być wraz z Nim członkami, a On ma tę samą tożsamość i tę samą głowę przez cały czas i tę samą odpowiedzialność wobec przymierza. >504< Znaczy to, że cała zasługa, jaka jest potrzebna i która uprawomocni nowe przymierze, wynikła z śmierci naszego drogiego Odkupiciela, a nie z tego cośmy dołożyli. — 190