Zastosowanie — Powtórzenie.

Pytanie (1916) — Czy zastosowanie zasługi Chrystusa potrzebuje być powtórzone?

Odpowiedź — Ono nigdy nie potrzebuje być powtórzone. Jest to ukończone dzieło, które Ojciec zaplanował jeszcze przed założeniem świata. Jezus pozostawił chwałę u Ojca w tym właśnie celu, który to cel nadal wykonywał przez te 1900 lat tego wieku Ewangelii i 1000 lat więcej będzie potrzeba na wypełnienie tego. Dzięki Bogu, Alleluja, co za Zbawiciel! Co za plan! Pomyślcie tylko: Biblia powiada, że będziecie podo­bni waszemu Ojcu Niebieskiemu. Jesteście dziećmi Bożymi od czasu spłodzenia duchem. Dziecko odpowiednio spłodzone, ma­jące dobrą matkę i dobrego ojca, będzie zawsze takie jak ojciec. Gdyby Adam i Ewa zachowali swoją doskonałość, wszystkie ich dzieci byłyby tak jak i Adam doskonale, wspaniałego >764< charakteru. Teraz Bóg rozpoczął nowy rodzaj istot Duchowych, spłodzo-nych z ducha. Będziemy więc takimi jak nasz Ojciec. Jedna matka, jedno przymierze, pod którym wszyscy jesteśmy poczęci i które rozwinie nas i doprowadzi do chwalebnej wolności naszego Pana i staniemy się tak jak Ojciec. Jest On dobry nawet dla niewdzięcznych. Stając się coraz bardziej podobnymi Odku­picielowi, będziemy też coraz więcej podobni naszemu Ojcu Niebieskiemu. Cały cel naszego życia, naszej wiary, powinien być aby rozwinąć takie podobieństwo charakteru. — 25

Zbawiciel — Jezus doskonały Zbawiciel.

Pytanie (1911) — Czy Chrystus mógłby być zupełnym i kompletnym Zbawicielem gdyby wymaganym było coś od człowieka, czy to w zbawieniu niebieskim, czy ziemskim?

Odpowiedź — Naturalnie, że mógłby być kompletnym Zba­wicielem. Przypuśćmy że dziesięciu mężczyzn znajdowałoby się w niebezpieczeństwie utopienia w wodzie i przypuśćmy że rzuciłbym im powróz wołając: "Uchwyćcie się tego i trzymajcie się mocno, a ja was wyciągnę." Wszyscy byliby wezwani do uchwycenia się i wszyscy mogliby być wyciągnięci; lecz gdyby jeden z nich pogardził tym sposobem ratunkowym, po zrozumie­niu czym to jest, nie uchwyciłby się powroza, chociaż miałby wszelką ku temu sposobność i utonąłby, to jednak ten, co doko­nał tego dzieła ratunkowego, byłby wybawicielem ich wszystkich. Wyratował ich wszystkich; albowiem gdy ktoś, mając sposób wybawienia, dobrowolnie pogardził nim, to byłoby tak jakoby ponownie wskoczył do wody będąc już na lądzie. — 630

Zbawieni — Względem owych 144000.

Pytanie (1911) — I słyszałem liczbę popieczętowanych; sto czterdzieści i cztery tysiące jest popieczętowanych z wszystkich pokoleń synów Izraelskich. Czy to znaczy, że tylko tyle będzie zbawionych?

Odpowiedź — Nie, zbawieni będą też tacy, którzy nie są popieczętowani. Według naszego wyrozumienia te 144000 odpowiada owemu wielkiemu człowiekowi, o którym mówiliśmy w jednej z poprzednich odpowiedzi. Bóg wzbudza onego wielkiego męża (Dz. Ap. 17:31), owego pozafiguralnego Mojżesza; czyli mówiąc inaczej, owe 144000 stanowić będą duchowe nasienie Abrahamowe, o którym mówi Apostoł: Jeżeliście Chrystusowi, tedyście nasieniem Abrahamowym i według obietnicy dziedzicami. To będzie owe nasienie Abrahamowe przyrównane do gwiazd niebie­skich — w przeciwieństwie do nasienia ziemskiego, przyrównane­go do piasku na brzegu morskim, a które ewentualnie obejmie wszystkie narody, ludy, rodzaje i języki; jak to powiedziane było Abrahamowi: Ojcem wielu narodów postanowiłem cię — nie tylko ojcem Żydów, ale ojcem wiele narodów. Wszystkie naro­dy staną się ostatecznie dziećmi Abrahamowymi przez wiarę i posłuszeństwo, pod Nowym przymierzem Izraelskim. W mię­dzyczasie jednak, zanim te błogosławieństwa spłyną na cielesnego Izraela, a przez Izraela na inne narody, Bóg wybiera owe >765< 144000, którzy stanowić będę duchowe klasę. Tak więc znaj­dziecie w księdze Objawienia wzmiankę o tych 144000 wybranych i popieczętowanych z dwunastu pokoleń Izraela — po 12000 z każdego pokolenia. To znaczy że Bóg ustanowił całą tę sprawę tak jakby całą liczbę duchowego nasienia Abrahamowego miał wybrać z dwunastu pokoleń izraelskich.

W słusznym czasie Bóg wybrał z synów Izraela tylu, ilu było godnych miejsca w tej duchowej klasie, aby byli zapie­czętowani duchem świętym. Wiemy, na przykład, że Jezus, podczas Swej misji, zgromadził około 500 braci, jak nazywa ich Św. Paweł. Wiemy także, iż w dniu Pięćdziesiątnicy było znowu kilka tysięcy gotowych do zapieczętowania, a nieco później jeszcze kilka tysięcy Żydów. Wiemy również, że praca misyjna wykonywana była wyłącznie tylko dla narodu żydowskiego przez trzy i pół roku po śmierci Jezusa. Potem oni jeszcze mieli sposobność, na tych samych warunkach co poganie, aż do końca ich wieku aż do czasu zburzenia Jeruzalem w roku 70 A.D., — byli oni nawet w przyjaźniejszych okolicznościach niż poganie. Przez cały ten czas Bóg wybierał jednostki z tych dwunastu pokoleń, niektórych z pokolenia Aserowego; albowiem zamieszkali w Palestynie przedstawiali wszystkie pokolenia, chociaż najwięcej było ich z pokoleń Judy, Beniamina i Lewiego. Te trzy były najgłówniejsze, lecz byli tam także Żydzi z innych pokoleń, jak mówi o tym Pismo święte i wszystkie pokolenia były reprezentowane tak w Palestynie jak i w przyległych okolicach Małej Azji, oraz w Grecji i w Rzymie, gdziekolwiek św. Paweł podróżował. Jak na przykład, gdy pierwszy raz dostał się do Rzymu, zwołał Żydów będących przy synagodze, wytłumaczył im całą sytuację, dając im pierw­szą sposobność i powiedział, że było potrzebne i właściwe aby im najpierw Ewangelia była głoszona. Taki był Boski pro gram; On zamierzał wybrać z tych pokoleń tylu ile można było znaleźć — i co potem? Przypuśćmy że mielibyśmy tu dwanaście miar, z których każda mogłaby pomieścić w sobie dwanaście ty­sięcy ziarnek grochu i że miary te przedstawiałyby pokolenia Judy, Beniamina, Isachara, Asera, Zabulona itd. i że w nie­których miarach było więcej grochu a w innych mniej, lecz w każdej znajdowała się pewna ilość ziaren grochu.

Następnie, gdy Żydzi sposobni do zajęcia miejsca w ducho­wym nasieniu Abrahamowym, zostali wybrani i zapieczętowani, poselstwo Ewangelii przeszło do pogan. Po co? Aby wypełnić miary owych dwunastu pokoleń. Do jakiego pokolenia, w takim razie, należałbym? Mam nadzieję, że należę co jednej z tych miar, a wy do drugiej, lub do tej samej, lecz do jakiejkolwiek kto z nas należy, należy tam dlatego, że miara ta musiała być dopełniona.

Tak samo jakby, na przykład, rząd Stanów Zjednoczonych miał wojsko na wyspach Filipińskich; powiedzmy że byłby tam 97 pułk ze Stanu New York, pewien inny pułk z Missouri, inny z Pensylwanii, a jeszcze inny z Maryland i wszystkie te pułki miałyby swoją regularną nazwę. Przypuśćmy teraz, że z jakiegoś powodu, przez chorobę, zwolnienie lub cokolwiek, >766< pułki te zmniejszyłyby się liczebnie i rząd wydałby rozporządze­nie, że wakujące miejsca mają być wypełnione. Biura rekrutacyj­ne byłyby w różnych miastach Stanów Zjednoczonych i rekruci z różnych Stanów wypełniliby wakujące miejsca owych pułków, które jednak nadal zatrzymałyby pierwotne nazwy.

W podobny sposób Bóg dopełnia owej liczby. Całą tę sprawę On rozpoczął na tej podstawie, że Izrael będzie pierwszym i różne te pokolenia otrzymały równą proporcję sposobności, a gdy skorzystało tylu ile było sposobnych i chętnych, wtedy pozostała liczba dopełnioną zostanie z pogan. To też apostoł Paweł w liście do Rzymian 11:25 mówi że gdy wejdzie zupełność z pogan, to zaćmienie odjęte będzie od Izraela. Skoro tylko liczba 144000 dopełni się, dzieło wieku Ewan­gelii prędko zakończy się. Będzie ono skończone, ponieważ du­chowe nasienie Abrahamowe będzie dopełnione i już więcej nigdy nikt nie będzie dodany; nie będzie tam ani jednego za mało ani za dużo i zaraz po dopełnieniu nastąpi uwielbienie owych 144000 jako duchowe królestwo, poczym nastąpi błogo­sławieństwo cielesnego Izraela; jak określili to św. Paweł: Wszystek Izrael będzie zbawiony, wszystek doprowadzony zos­tanie z powrotem do łaski i społeczności z Bogiem, otrzyma Jego błogosławieństwo, a przez cielesnego Izraela, błogosła­wieństwo rozszerzy się na wszystkie narody i w taki sposób wszystkie rodzaje ziemi będą błogosławione w nasieniu Abra­hamowym, pod owym wyższym duchowym Izraelem, 144000 skła­dające się tak z Żydów jak i z Anglików, Irlandczyków, Polaków i innych.

Tak więc owe 144000, zamiast być końcem są tylko począt­kiem Boskiego zbawienia. Ich zbawienie jest specjalnym zbawieniem, jest to klasa wybranych, klasa Mesjaszowa, której Głową jest Jezus. Potem nastąpi ogólne zbawienie całej ludzkości. Lecz zbawienie tej klasy będzie przemiana do stanu niebiańskiego, gdy zaś ludzkość będzie miała sposobność zbawie­nia w ciele, dojścia do ludzkiej doskonałości i wiecznego ży­wota, oraz do wszystkiego co zostało stracone w raju a przy­wrócone przez Wielkiego Mesjasza.