Zbawienie — z łaski a stracenie.

Pytanie (1911) — Jeżeli człowiek zbawionym jest z łaski, czy on może być straconym przez coś, co sam mógłby uczynić?

Odpowiedz — Dziwne są te nasze umysły, drodzy bracia, >768< więc musimy współczuć jedni z drugimi. Nie wyśmiewam się z brata, który stawił to pytanie, ani wy tego nie czynicie, lecz ono daje mi do myślenia jak nieudolne są nasze władze umysłowe. Sposób w jaki Bóg zbawia nas z łaski, nie jest przeciwko naszej własnej woli. On uczynił zarządzenie ku naszemu zba­wieniu i ku zbawieniu wszystkich; czy więc nie jest to łaską? Czy nie jest to wielką łaską że Bóg przygotował sposób, przez który wy, ja i każdy inny może ujść z pod wyroku śmierci i powrócić do żywota wiecznego i do Boskiej łaski? Czy nie jest to wielkim błogosławieństwem? Zapewne! Zatem ktokolwiek i kiedykolwiek zbawionym będzie, zawsze będzie to zbawieniem z łaski, lecz czy Bóg kiedykolwiek zbawi kogokolwiek przeciwko jego woli i współdziałania? Nigdy, żaden ale będzie zbawiony inaczej jak tylko przez dobrowolne przyjęcie Boskiej łaski i przez współdziałanie z tą łaską i błogosławieństwem. Tak jak Boska łaska przygotowała całe to zbawienie i wszystko, co z tym się łączy, tak każdy który o tym słyszy i rozumie wy­stawioną sposobność, musi sam z niej skorzystać i zapewnić ją sobie; a jeżeli jej sobie nie zapewni, to przyjął łaskę Bożą nadaremnie, nie będzie miał z tego żadnej korzyści. — 620

Zdrowy rozsądek — Używać roztropności.

Pytanie (1912) — Powiedziane mamy, aby od tego, co chce u nas pożyczyć, nie odwraca. (Mat. 5:42) Jak to rozumieć?

Odpowiedź — Pismo to nie mówi, że mamy pożyczać każ­demu kto żąda od nas pieniędzy lub innych rzeczy; lecz nie powinniśmy też odwracać się od takich, co rzeczywiście są w potrzebie. Pismo święte mówi: Czyńcie dobrze i pożyczajcie, ale się stąd nie spodziewając. (Łuk. 6:35). Powinniśmy mieć szczodrobliwe usposobienie lubujące się w czynieniu dobrze wszystkim ludziom, a najwięcej domownikom wiary; lecz po­winniśmy też używać roztropności. Niekiedy najlepszą rzeczą wobec niektórej osoby jest pożyczyć jej coś, choć jest się pew­nym, że nie otrzyma się tego z powrotem, bo w ten sposób dana osoba będzie powstrzymana od dalszego natręctwa. — 135

Zdrowy rozsądek — Względem utrzymania pracy.

Pytanie (1914) — Pewien brat, świeży w prawdzie i wielce lubiany był zmuszony przez pewną praktykę handlo­wą, zaryzykować utratę swego stanowiska w pracy, albo zaprenumerować pewne czasopismo religijne pod tytułem "Chrześcijański Orędownik." Pismo to często zamieszczało artykuły lżące Sługę Prawdy. Brat ten znajduje się w trudnych warunkach, bo miał niedawno wielkie wydatki a powodu poważnej choroby niektórych członków rodziny. Jaką radę należałoby dać temu bratu i czy on może być nadal obierany na starszego?

Odpowiedź — Gdybym ja był na miejscu tego brata, to zaprenumerował­bym i z pół tuzina takich czasopism, gdy >769< byłaby tego potrzeba. Czy wydałbym $600 za utrzymanie swej pracy? Tak, nawet $1200, jeżeli wiedziałbym, że warta. Wcale nie myślałbym, że on uczynił źle zaprenumerowawszy sobie owe pismo, choćby ono nawet lżyło brata Russella. Ja prze­baczyłbym mu to. Myślę, że brat ten posiada zdrowy rozsądek. Potrzeba nam zdrowego rozsądku także pomiędzy starszymi. —135