Плотин. - Шестая эннеада. Трактаты I-V. - 2004

260 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 3

λόγων των διαφόρων πώς έτεροι, ζητησειεν αν τις. Kai γαρ φαίνεται το λευχόν του μέλανος διαφερειν αλλά τίνι, ζητουμ,εν.

18. 'Αλλά γαρ ταί/τα άπαντα τα άπορτβενταδειχνυει ώς των άλλων δει διαφοράς ζητεΐν, αΐς χωριούμεν απ' αλλήλων^έκαστα,των δε διαφορών διαφοράς χα/ αδύνατον χαι αλογον ούτε γαρ ουσίας ουσιών ούτε ποσού ποσότη­ τας ούτε ποιόττητας ποιοτήτων ούτε διαφοράς διαφορών οίον τε. 'Αλλ' ανάγκη, ου εγχωρεΐ, τοΐς έξωθεν *η τοις

ποΐΎ]τιχοΐς Ί/j τοις τοιούτοις· ου δε μνηδε таСта, οίον πρασιο ώχρου, επειδή λευχοΰ χαι μέλανος λεγουσι, τί αν τις είποι; Αλλα γαρ, οτι έτερα, η αίσ$*ησις η 6 νους ερεΐ, χαι ου δώσουσι λόγον, *η μΑν αίσ$*ησις, οτι μνηδ* αύτης 6 λόγος αλλά μόνον μ/ηνύσεις διαφόρους ποι*ησασ$αι, ό δε νους εν τα/ς αυτού επιβολαΐς άπλαΐς χαι ου λόγοις χρ^ται πανταχού, ώς λέγειν εχαστον τόδε τόδε, τόδε τόδε' χαι εστίν ετερότης εν таГс χινησεσιν αύτοΰ διαιρούσα Β'άτερον από Πάτερου ούχ ετερότητος αύτη δεομένη. Αί τοίνυν ποιότητες πότερα διάφοροι πασαι γενοιντο αν η ου; Αευχότης μεν γαρ χαι όλως ai χρόαι χαι {αϊ} περί άψην χαι χμμούς γενοιντο αν διάφοροι έτερων χαι ε'ίδη οντά, γραμματιχτη δε χαι μουσική πώς; Ή τω την μεν γραμψ/ιτιχ'ην φυχην, την δε μωυσιχην, χαι μάλιστα, ει φύσει ειεν, ώστε χαι ειδοποιούς διαφοράς γίνεσ^αι. Κα/ ει ε/7} τις ούν διαφορά, εχ τούτου του γένους *η χαι εξ άλλου' χαι ει εχ ταύτοΰ γένους, τών εχ του αύτοΰ γένους, οίον ποιοτήτων ποιότητας. 'Αρετή γαρ χαι χαχια <η μεν γαρ έξις τοιόάε, η δε το/άδε· ώστε ποιοτήτων ούσών τών έξεων ai διαφοραι ποιότητες' ει μη τις φανη την μλν εξιν άνευ

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΤΡΙΤΟΝ 261

της διαφοράς μ/rç ποιότητα είναι, την δε διαφοράν την ποιότγρτα ποιεΐν. 'Αλλ4 ει το γλυκύ ωφέλιμων, βλαβερόν δε το πικρόν, σχεσει, ου ποιότητι, διαιρεί. Τ/ δ* ει το γλυκύ παχμ, το δε αύστηρόν λεπτόν; Ου τι ην γλυκύ Ίσως λέγει παχύ, αλλ' ω η γλυκύτης' και επί του αυστηρού ό αυτός λόγος. "Ωστε ει πανταχού μ/η ποιότητος ποιότης διαφορά σκεπτεον, ωσπερ ούδε ουσίας ουσία, ούδε ποσού ποσότης. Ή τά πέντε των τριών διαφέρει δυσίν. Ή υπερέχει δυσί, «διαφέρει» δ" ού λεγεταν πως γαρ αν και διαφεροι δνσίν εν τοΐς τρισίν; 'Αλλ' ούδε κίνησις κινήσεως κινήσει διαφεροι αν, ούδ* επί των άλλων αν τις εύροι. Έπι δε της ο^ρετης και κα>αας το όλον προς το όλον λψττεον, και ούτως αύτοίς διοίσει. Ύόδε εκ ταύτού γένους, τούποιού, και μ/η εζ άλλου, ει τις διαιρόί τω την μεν περί ηδονό^ς, την δε περί οργάς, και την μεν περί καρπού κομιδην, και ούτω παραδεξαιτο καλώς ώρίσ^αι, δηλον ότι εστί διαφοράς είναι και μή ποιότητας.

19. Τη δε ποιότητι συντακτεον, ωσπερ εδόκει, και τους κατ" αύτάς ποιους, καθόσον ποιότης περί αυτούς, ού προσποιούμενους αυτούς, Ίνα μ/rç κατηγορίαι δύο, αλλ* εις τούτο άνιόντας απ αυτών, αφ* ού λέγονται. Ύό δε ού λευκόν, ει μεν σημαίνει άλλο χρώμα, ποιότηςει δε άπόφασις μόνον εϊη, [προνγμΑτων η εζ,αρί^μτησις] ούδεν αν εϊη, ει μ/η φωνή η όνομα η λόγος γινομένου κατ* αυτού πράγματος' καί ει μεν φωνή, κίνησίς τις, ει δ* όνομα η λόγος, προς τι, κα$ό σημαντικά. Ει δε μη μόνον πραγμάτων η εξαρί^μ^ησις κατά γένος, αλλά δει καί τά λεγόμενα καί τά σημαίνοντα, τίνος εκαστον γένους σημαντικόν, ερούμεν τά μεν τί^εσ^αι αυτά μόνον

262 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 3

δηλούντα, та δε άναιρειν αυτά. Καίτοι βελτιον Ίσως τάς αποφάσεις αυτών μ/rç συναριθμειν τάς γε καταφάσεις δια το σύνθετον μ/rç συναρ&μοΰντας. Ύάς δε στερήσεις πώς; [τάς δε στερήσεις] Ε/ ων ai στερήσεις ποιότητες, και αύται ποιότΎ)τες, οίον νωδος η τυφλός. Ό δε γυμνός και ημφιεσμενος ουδέτερος ποιος, άλλα μάλλον πως έχων εν σχεσει οΰν τη προς άλλο. ΤΙάθος δε το μεν εν τφ πάσχειν ετι ου ποιότης, αλλά τις κίνησις' το δε εν τω πεπονθεναι και εχειν μενον ηδη το πό&ος ποιότης' ει δε μ/rç εχοι ετι το πό&ος, λ&γοιτο δε πεπονθεναι, κεκινησθαιτούτο δε ταύτον τω «ην εν κινήσει». Δε?δε μόνον κίνησιν νοεϊν αφαιρούντα τον χρόνον ούδε γάρ ούδε το «νυν» προσλαμβάνειν προσήκει. Το δε «καλώς» και τά τοιαύτα εις μίαν νόησιν την του γένους άνακτεον. Ει δε τον μεν ερυθρίαν εις το ποιον άνακτεον, τον δε ερυθρον μηκέτι, επισκεπτεον. Το μεν γάρ ερυθαίνεσθαι ορθώς ουκ άνακτεον πάσχει γάρ η όλως κινείται' ει δε μ/ηκετι ερυθαίνεται, αλλ' ηδη εστί, διά τι ου ποιος; Ου γάρ χρόνψ ο ποιος η τίνι όριστεον; αλλά τφ τοιώδε, και ερυ$ρον λέγοντες ποιον λεγομεν η ούτως τάς έξεις μονάς ποιότητας εροΰμεν, τάς δε διορίσεις ουκετι. Και θερμός τοίνυν ούχ 6 θερμαινόμενος, και νοσών ούχ ο αγόμενος εις νόσον.

20. Όραν δε δεί, ει щ πάση ποιότητί εστί τις άλλη εναντ/α· έπε/ και το μέσον τοΐς άκροις δοκεΐ επ" άρετης και κακίας εναντίον είναι. Αλλ' επί τών χρωμάτων τά μεταξύ ούχ ούτως. Ε/ μεν ούν, οτι μίξεις τών άκρων τά μεταξύ, έδει μη άντιδιαιρεΐν, άλλα λευκώ και μελάνι, τά δ" άλλα συνθέσεις. 'Ή τω μίαν τινά άλλην επί τών μεταξύ, καν εκ συνθέσεως η θεωρεΐσθαι, άντιτίθεμεν.

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΤΡΙΤΟΝ 263

'Ή οτι δε τα έναντ/α ου μόνον διαφέρει, άλλα και πλείστον. 'Αλλά κινδυνεύει το πλείστον διαφερειν λαμβάνεσαι εν τφ $εσ$αι ηδη ταύτα τα μεταξύ* έπε/, ει τις ταύτην την διάταξιν άφελοι, τίνι το πλείστον όριεί; Ή οτι το φαιον εγγυτέρω του λευκού μάλλον η το μελαν και τούτο παρά της όψεως μηνύεται, και επί των χυμών ωσαύτως, &ερ- μόν, φυχρόν, το μνηδετερον μεταξύ* άλΧ οτι μεν ούτως ύπολαμβάνειν εί$ίσμε$α, δηλον, τάχα δ* αν τις ημιν ου συγχωροί ταίτα· то δε λευκον και το ξαν^όν και οτιοΰν προς οτιοΰν ομοίως πάντη έτερα αλλήλων είναι και έτερα οντά ποια έναι/τ/α είναι. Ούδε γάρ τω είναι μεταξύ αυτών, αλλά τούτω η εναντιότης. Ύγιείφ γοΰν και νοσώ ούδεν παρεμπεπτωκε μεταξύ, και εναντία* η οτι τά γινόμενα εξ εκατέρου πλείστην παραλλαγην έχει. Κα/ πώς πλείστον εστίν ειπείν μ/η ούσών εν τοίς μεσοις ελαττόνων; Ουκ εστίν οΰν επί ύγιείας και νόσου πλείστον ειπείν. "Αλλω τοίνυν το εναντίον, ου τω πλείστον, όριστεον. Ει δε τψ πολλώ, ει μεν το πολύ αντί του πλέον προς ελαττον, πάλιν τά άμεσα εκφεύξεται* ει δ" απλώς πολύ, εκάστη φύσει πολύ άφεστάναι συγχωρ^εντος, μ/η τω πλείονι μετρεΐν την άπόστασιν. 'Αλλ' επισκεπτεον, πώς το εναντίον. τΑρχ ουν τά μλν εχοντά τίνα ομοιότητα λέγω δε ού κατά το γένος ούδε πάντως τω μεμίχ^αι άλλαις οίον μ^ρφαΐς αυτών η πλείονα η ελάττονα ούκ έναιττ/α, αλλ' οις μ/ηδεν ταύτόν κατά το είδος, εναντία*, Κα/ προσ^ετεον δε* εν γένει τω ποιώ. Εντεύθεν γάρ και τά μεν άμεσα τών εναντίων, οίς μ/ηδεν εις όμοίωσιν, ούκ όντων αΚλων τών οίον επαμφοτεριζόντων και ομοιότητα προς άλληλα εχόντων, τών δε τίνων μόνων μη εχόντων. Ε/ τούτο, οις μεν εστί κοινότης

264 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 3

εν τοίςχρώμασιν, ουκ αν ειη ενάντια. 'Αλλ* ουδέν κωλύσει μ/ïj παν μεν παντί, άλλο δε άλλω ούτως είναι εναντίον, και επί χυμών ωσαύτως. Ύαΰτα μεν ούτω διηπορησ^ω. Περί δε του μάλλον εν μεν τοις μετεχουσιν οτι εστίν, εδόκει, ύγίεια δε αύτη και δικαιοσύνη ηπορείτο. Ε/ δη πλάτος έχει τούτων εκάστη αυτών, και τας έξεις αύτάς δστίον εκειδ^ εκαστον το όλον και ούκ έχει το μάλλον.

21. Περί δε κινήσεως, ει δε? γένος $εσ$αι, ώδ" αν τις ^εωρησειε· πρώτον μεν, ει μη εις άλλο γένος άνάγειν προσηκεν, έπειτα, ει μτηδεν ανω&εν αύτης εν τφ τι εστί κατηγοροίτο, είτα, ει πολλάς διαφοράς λαβοΰσα είδη ποιήσει. Εις ποιόν τις γένος αύτην άνάξει; Ούτε γαρ ουσία ούτε ποιότης τών εχόντων αύτην ού μνην ούδ" εις το ποιειν και γαρ εν τω πασχειν πολλοί κινήσεις ούδ" αυ εις το πάσχειν, от/ πολλοί κινήσεις ποιήσειςποιήσεις δε και πείσεις εις ταύτην. Ούδ" ού εις το προς τι όρ$ώς, οτι τίνος η κίνησις και ούκ εφ" αύτης· ούτω γαρ αν καί το ποιόν εν τω προς τι* τινός γαρ η ποιότης καί εν τινν καί το ποσόν ωσαύτως. Εί δ' οτι οντά εκείνο τίνα, καν τίνος η κα$ό εστί, το μεν ποιότης, το δε ποσότης είρΎ]ται, τον αυτόν τρόπον, επειδή, καν τίνος η κίνησις η, εστί τι προ του τίνος είναι, ο εστίν εφ" αύτοΰ ληπτεον αν είη. "Ολως γαρ προς τι οει τινεσΰαι ουχ ο εστίν, ε/τ άλλου εστίν, αλλ ο η σχεσις οπογεννφ ούδενός οντος άλλου παρά την σχεσιν κοΒ'ό λέγεται, οίον το διπλόσιον κα$ό λέγεται διπλάσιον εν τη προς το πηχυοΐον παραβολή την γένεσιν λαβόν καί την ύπόστασιν ούδεν νοούμενον προ τούτου εν τφ προς έτερον ποροβεβλησ^οι εσχε τούτο λεγεσ$αί τε καί είναι. Τ/ ούν εστί τούτο, ο έτερου ον εστί τι, Ίνα καί έτερου η, ώς

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΤΡΙΤΟΝ 265

τό ποιον και το ποσόν και η ουσία; Ή τηητερον, οτι μητβεν προ αυτού ώς γένος κατηγορείται, ληπτεον. 'Αλλ' ει την μ,εταβολην τις λίγοι προ κινήσεως είναι, πρώτον μλν <η ταύτον λέγει <η γένος λέγων εκείνο ποιήσει έτερον παρά τα πρόσ$εν ειρημενα· είτα δηλ^ν, οτι εν είδει την κινησιν Βησεται και τι έτερον αντιΒησει τη κινήσει, την γενεσιν Ίσως, μετοβολην τίνα κακείνην λέγων, κινησιν δε ου. Δ/α τι οΰν ου κίνησις η γενεσις; Ει μλν γάρ, οτι μ/ηπω εστί το γινόμενον, κίνησις δε ου περί το μιη ον, ού<? αν μεταβολή δηλονότι αν ενη η γενεσις. Ε/ δ' οτι η γενεσίς εστίν ούδεν άλλο <η άλλοίωσίς τις και αΰξη τφ αλλοιουμενων τινών και αύξρμενων την γενεσιν είναι, τα προ της γενέσεωςλαμβάνει. Αεί δε την γενεσιν εν τούτοις έτερον τι εΐδος λαβείν. Ου γαρ εν τω άλλοιοΰσ^αι πο&ητικώς το γίνεσ^αι και η γενεσις, οίον $ερμαίνεσ$αι <η λευκαίνεσΰαι εστί γαρ τούτων γενο­ μένων μΑγπω την απλώς γενεσιν γεγενησ^αι, αλλά τι γίνεσ^αι, αυτό τούτο το ηλλοιώσ$αι αλλ" όταν (εΐδός τι λαμβάνη} ζφον <η φυτόν [όταν είδος τι λαμβανη]. Ε/πο/ δ' αν τις την μετοβολην μάλλον άρμόττειν εν είδει τ$εσ$αι

ητην κινησιν, οτι το μεν της μεταβολής άλλο άν& έτερου έθελε* (Γημαινειν, το δε της κινήσεως έχει και την ουκ εκ του οικείου μετάστασιν, ώσπερ η τοπική κίνησις. Ε/ δε μ/η τούτο βούλεταί τις, αλλ" η μα&ησις και η κ&άρισις, η όλως

ηαφ" εζεως κίνησις. "Ωστε είδος τι αν ενη κινήσεως μάλλον

ηαλλοίωσις εκστατική τις ούσα κίνησις.

22.'Αλλ' έστω ταύτον νοούμενον τό της αλλοιώσεως κατά το παρακολου^είν τη κινήσει το άλλο. Τ/ ουν δει λέγειν την κινησιν; "Εστω δη η κίνησις, ώς τύπω ειπείν,

ηεκ δυνάμεως οδός εις εκείνο, ολεγεται δύνασ^αι. Όντος

266 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 3

γαρ [του] δυνάψ,ει του μεν, οτι ηκοι αν εις είδος τι, οίον δυνάμει άνδριάς, του δε, οτι ήχοι αν εις ενέργειαν, οίον το βαδιστικόν, όταν το μΑν προίη εις ανδριάντα, η -πρόοδος κίνησις, το δ" εν τω βαδίζειν η, το βαδίζειν αυτό κίνησις· και ΰρχρησις επί του δυνάμενου όρχεϊσ^αι, όταν όρχηρται. Κα/ επί μεν τινι κινήσει τη εις ανδριάντα είδος άλλο επιγίγνεται, ο ειργάσατο η κίνησις, το δε ως απλούν εί­ δος ον της δυνάμεως, η ορχησις, ούδεν έχει μετ αυτήν παυσαμενης της κινήσεως. "Ωστε, ει τις λεγοι την κίνησιν είδος εγρηγορός άντ&ετον τοις άλλοις εϊδεσι τοίς εστηκόσιν, η τα μεν μένει, το δε ου, και αίτιον τοίς άλλοις εϊδεσιν, όταν μετ" αυτήν τι γίνηται, ουκ αν άτοπος εϊη.

Ε/ δε και ζωην τις λεγοι σωμάτων ταύτην, περί ης 6 λόγος νυν, την γε κίνησιν ταύτην όμώνυμον δεΊ λέγειν τοις νου και φυχης κινησεσιν. 'Ότι δε γένος εστίν, ούχ ήττον αν τις και εκ του μ/η ρ<$ιον είναι όρισμω η και αδύνατον είναι λαβείν πιστώσαιτο. 'Αλλα πώς είδος τι, όταν προς το χείρον η κίνησις η όλως παθητική η κίνησις; Ή ομοιον, ώσπερ αν η $ερμανσις τα μεν αυξη η παρά του ηλίου, τα δ* εις τουναντίον αγη, και η κοινόν τι η κίνησις και η αυτή επ' άμφοΐν, τοΐς δε ύποκειμενοις την διαφοραν την δοκοΰσαν εχχι. 'Ύγίανσις ουν και νόσανσις ταυτόν, Ή χα- %σον μεν κίνησις ταυτόν τινι δε διοίσει; Πότερα τοίς ύποκειμενοις ηκαϊ αλλω; 'Αλλα τούτο ύστερον, όταν περί αλλοιώσεως επισκοπώμεν. Νυν δε τι ταυτόν εν πάση κινήσει σκεπτεον ούτω γαρ αν και γένος είη. Ή πολ- λαχώς αν λεγοιτο και ούτως εσται, ώσπερ αν ει το ον. Προς δε την άπορίαν, οτι Ίσως δεΐ, οσαι μεν εις το κατά φύσιν αγουσιν η ενεργοΰσιν εν τοίς κατά φύσιν, ταύτας

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΤΡΙΤΟΝ 267

μεν οίον είδη είναι, ώς είφψαι, τας δε εις τα παρά φύσιν άγωγάς άνάλογον τί$εσ$αι τοις έφχ α άγουσιν. 'Αλλά τι το κοινον επί τε αλλοιώσεως και αυξήσεως και γενέ­ σεως και των εναντίων τούτοις ετι τε της κατά τόπον μεταβολής, κα$ο κινήσεις αύται πασαι; Ή το μη εν τω

αυτω εκαστον, εν φ πρότερον ην, είναι μ/ηδ" ήρεμείν μ/ηδ" εν ήσυχιφ παντελεΐ, άλλα, καθόσον κίνησις πάρεστιν, αεί προς αΚλο την άγωγήν εχειν, και το έτερον ουκ εν τω αυτω μενεινάπόλλυσ^αι γαρ την κίνησιν, όταν μη άλλο* διό και ετερότης ουκ εν τψ γεγονεναι και μεϊναι εν τω ετερω, άλλ% άεί ετερότης. "0£εν και 6 χρόνος έτερον αεί, διότι κίνησις αυτόν ποιείμεμετρημενη γαρ κίνησις ου μένουσα9 συν$εΪ οΰν αύτη ώς επί φερομένης όχούμενος. Κοινον δε πάσι το εκ δυνάμεως και του δυνατού εις ενεργειαν πρόοδον και άγωγήν είναιπαν γαρ το κινούμενον καφΚ όποιανουν κίνησιν, προϋπάρχον δυνάμενον τούτο ποιειν ή πάσχειν, εν τψ κινεισ^αι γίγνεται.

23. Και εστίν ή κίνησις ή περί τα αισθητά παρ' άλλοι; ενιεμενη σείουσα και ελαύνουσα και εγείρουσα και ώ^οΰσα τα μεταλαβόντα αυτής, ώστε μ/η ευδειν μ/ηδ^ εν ταύτότητι είναι, Ίνα δήτημ/η ήσυχιφ και οίον πολυπραημονήσει ταύτη είδώλω συνεχηται ζωής. ΔεΓ δε ου τα κινούμενα την κίνησιν είναι νομίζειν ου γαρ οι πόδες ή βάδισις, αλλ' ή περί τους πόδας ενέργεια εκ δυνάμεως. 'Αοράτου δε της δυνάμεως ύπαρχούσης τους ενεργουντας πόδας όραν μόνον ανάγκη, ου πόδας απλώς, ώσπερ αν ει ήσύχαζον, αλλ' ήδη μετ άλλου, αοράτου μεν τούτου, ότι δε μετ άλλου, κατά συμβεβηκός όρωμενου τω τους πόδας όραν άλλον τόπον έχοντας και άλλον και μη ήρεμεΐν το δ" αλλοιοΰσ^αι

268 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 3

παρά του αλλοιουμΑνου, οτι μ/η η αύτη ποιότης. Έν τ/ν/ ουν η κίνησις, όταν άλλο κινη, και όταν δε εκ της ενούσης δυνάμεως εις ενεργειαν Ίη; τΑρα εν τω κινοΰντι; Και πώς το κινούμενον και πάσχον μεταληφεται; 'Αλλ' εν τω κινουμενφ; Δ/α τ/ ουν ελεούσα ου μένε/; 'Ή δείμ^τε του ποιοΰντος άπηλλάχ$αι μνητε εν αύτω είναι, αλλ' εξαύτοΰ μεν και εις εκείνο, ουκ εν εκείνω δε άπστετμιημλνην είναι, αλλ* απ' εκείνου εις εκείνο, οίον πνοην εις άλλο. "Οταν μεν ουν η δύναμις του κινεϊν βαδιστική η, οίον ώσε και ττεποίηκεν άλλον αλλάττειν άει τόπον, όταν δε θερμαντική, έ$ερμανε· και όταν η δύναμις υλην λαβοΰσα εις φύσιν οικοδομή, αυξησις, όταν δ" άλλη δύναμις άφαιρή, μείωσις του δυνάμενου άφαίρεσιν παθείν μειουμένου' και όταν η γεννώσα φύσις ενεργή, γενεσις, όταν δε αυτή αδύνατη, η δε φθείρειν δυνάμενη επικρατη, φθορά, ούχ η εν τω ηδη γεγονότι, άλλ" η εν τω πορευομενψκαι ύγίανσις δε κατά τά αυτά, της ποιειν δυνάμενης ύγίειαν ενεργούσης και κρατούσης [ύγίανσις], της δ" εναντίας δυνάμεως τάναντία ποιούσης. "Ωστε συμβαίνειν μ/η παρά τά εν οϊς μόνον, αλλά και παρά τά εζων και διΧ ων και την της κινήσεως ιδιότητα ποιάν την κίνησιν και τοιάνδε είναι εν τοΐς τοιούτοις.

24. Περί δε της κατά τόπον κινήσεως, ει το άνω φερεσθαι τφ κάτω εναντίον, και το κύκλω του επ ευθείας διοίσει, πώς η διαφορά, οίον το ύπερ κεφαλής και υπό πόδας ρίτττειν; Και γαρ η δύναμις η ώστικη μία' ει μιη τις άλλην την άνω ωθούσαν, και άλλην λεγοι και άλλως την κάτω προς την άνω φοράν, και μάλιστα ει φυσικώς κινοίτο, ει η μεν κουφότης είη, η δε βαρύτης. 'Αλλα κοινόν και το αυτό

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΓΕΝΩΝ ΤΟΥ ΟΝΤΟΣ ΤΡΙΤΟΝ 269

τό εις τον οίκεϊον τόπον φερεσ$αι, ώστε 61/тоиЭа κινδυνεύειν παρά τά εξω την διαφοράν γίνεσ$αι. Έπί δε της κύκλφ και επ* ευθείας, ει οίον ττερ επ ευθείας και κύκλω περ&ρεξαιεν, πώς άλλη; 'Ή παρά το της πορείας σχήμα, ει μ/η τις μικτήν λίγοι την κύκλφ, ώς ου παντελίώς ουσαν κίνησιν ουδέ πάντη έξισταμένην. 'Αλλ' εοικεν όλως μία τις είναι ή τοπική τοίς εξωΒεν τάς διαφοράς λαμβάνουσα.

25. Σύγκρισις δέ και διάκρισις επισκεπτεα πώς. ΤΑρ4 ετεραι κινήσεις τών είρημένων, γενέσεωςκαι φ&ορας, αχ^ης καί φάσεως, τοπικήςμεταβολής, αλλοιώσεως, ή εις ταύτας αι/τας άνακτέον, ή τούτων τινάς συγκρίσεις και διακρίσεις ^ετέον; Εί μεν ουν τοΰτ έχει ή σύγκρισις, ττρόσοδον έτερου προς έτερον καί το πελάζμιν, και ου άποχώρησιν εις τούττίσω, τοπικός αν τις κινήσεις λίγοι δύο κινούμενα λέγων προς εν τι, ή αποχωρούντα απ* αλλήλων. Ει δε σύγκρασίν τίνα καί μίξιν σημαίνουσι και κρασιν καί εις εν εξενός σύστασιν την κατά το συνίσταται γινομένην, ου хата το συνεστάναι ήδη, εις τ/ι/α αν τις άνάγοι τών ειρημενων ταύτας; "Αρξε/ μεν γαρ η τοπική κίνησις, έτερον δε επ' αύτη το γινόμενον αν εί% ώσπερ καί της αΰξης αν τις εύροι αρχουσν,ν μεν την τοπικήν, επιγινομενψ δε τηνκατά <το> ποσόν κίνησιν ούτω ^καίένταυ^ήφωμέντοκατάτσ^νκινηΒ^ * έπεται δε ούκ εξ ανάγκης συγκρ&ήναι οϋδ* αυ διακριΒήναι, αλλά γενομένης μλν συμπλοκής τοίς απαντησασι συνεκρίΒη, σχισ^εντων δε τή συντεύξζι διεκρίΒτ]. Γίολλαχοΰ δ* αν καί διακρινομένων εφεποιτο αν ή του τόπου ή άμα συμβαίνοι του πόθους άλλου περί τα διακρινόμενα, ου κατά το xiveîaiïai τοπικώς, νοουμένου, εν τε τή συγκρίσει άλλου πάγους καί συστάσεως, επακολου^οΰντος έτερου της τοπικής κινήσεως.