Плотин. - Шестая эннеада. Трактаты I-V. - 2004

320 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 4

«τοσούτον», τφ δε μη σχύματι, αλλ' ετέρας οντι φύσεως, ού&μυη δει προσάτττειν «TWWTW», οπού μ/ηδε το τοιούτον ου τοίνυν ούδε το πο0· ου τοίνυν ούδε το εντολέα кал εντολέα9 ηδη γαρ αν πολλάκις «ποίΐ» είη. Ει τοίνυν ο μερισμός τοίς τσποις, όταν το μεν τι αυτού ωό/, το όε ωοι, οτφ το ωοι μ/η ύπάρχμι, Έως αν το μεριζεσ$αι εχρι; *Αμέριστοι/ άρα δείοώτο συν ούτω είναΑ, καν τα πολλά αύτοΰ εφιεμενα τυγχάνγ). Ει ουν τα πολλά εφίεται αυτού, δηλον cm όλου εφίεται αώτοΰ· ώστε ει кал δύναται μεταλαβείν, όλου αν αύτου καθόσον δύναται μέταλαμβάνοι. Δει ουν τα μ£ταλαμβάνοντα αύτου οΰτως εχμιν αυτού, ώς ου μετελαβε, μιη ιδίου αυτών οντος9 ούτως γαρ αν μλνοι шло εφ' εαυτού όλον кал εν όΐς ορατοί όλον. Ει γαρ μη όλον, ουκ αυτό, ούδ* αΖ ου εφίενται η μετάληφις εσται, αλλά άλλου, ου η εφεσις ουκ <ην.

9. Кал γαρ ει το μέρος το γενόμενον εν εκάστφ όλον *ην και алгго εκαστον οίον το πρώτον άπατετμιημλνον αεί εκαστον πολλά τα πρώ-ra και εκαστον πρώτον. Erra тш/та τα πολλά πρώτα τι αν ενη το διείργον, ώστε μ/η εν ομού πάντα είναι; Ου γαρ δη τα σώματα αυτών ου γαρ τών σωμΑτων οίον τε *ην είδη αυτά είναι, εί'περ όμοια και ταλ/τα εκείνφ τφ πρώπμ άφν ου. Ει δε δυνάμεις αυτοΰ τά λεγόμενα μέρη τά εν τοις πολλοίς, πρώττον μεν ουκετι όλον εκαστον έπειτα πώς $λ$ον άπστμηβεΐσαι και καταλείπουσαι; Ει γάρ δη και κατελχπον, δηλονσΉ κατελιπόν που ιουσαι. Είτα πότερα ετι εισιν εν αυτφ ai δυνάμεις ал ενταί$α εν τφ αισΒνητφ γεηενημεναι η ου; Ει μεν γάρ μη εισιν, άτοπον ελαττωΒ^ναι εκείνο και άδυναμον γεγονεναι εστερημΑνον ων πρστερον είχε δυνάμεων, χωρίς τε τάς δυνάμεις είναι τών ουσιών εαι/τών πώς αν οίον τε η άττστετμημενας; Ει δ*

ΠΕΡΙ TOY TO ON ΕΝ ΚΑΙ TAYTON ONΑΜΑ... (Ι) 321

εν εκείνφ τε εισι και άλλοθι, η ολαι η μέρη αυτών έντταΟθα έσονται. 'Αλλ' ει μέρη, κάκείτα λοιπά μέρη. Ει δε ολαι, *ητοι αίπερ εκεί και ενταύθα ου μεμερισμεναι, και πάλιν αυ εσται το αυτό πανταχού ου μεμερισμενον η πολλά γενόμενον όλον εκαστον ai δυνάμεις και ομοιαι άλληλαις, ώστε και μετά της ουσίας εκάστης η δύναμις- η μία μόνον εσται η συνοΰσα τη ούσίφ, α\ δ* αλλαι δυνάμεις μόνον καίτοι ούχ οίον τε, ώσπερ ουσίαν άνευ δυνάμεως, ούτως ουδέ δύναμιν άνευ ουσίας. Ή γαρ δύναμις εκεί υπόστασις και ουσία η μείζον ουσίας. Ε/ δ* έτερα/ ως ελάττους και άμυδραι δυνάμεις ai εξεκείνου, οιονεί φως εκ φωτός άμυδρόν εκ φανοτέρου, και δη και ούσίαι συνοΰσαι τοις δυνάμεσι ταύταις, 'ίνα μ/η γίνη^ται άνευ ουσίας δύναμις, πρώτον μεν και επί τών τοιούτων δυνάμεων αναηκαΐον ομοειδών πάντως προς αλληλας γινομένων η την αύτην πανταχού συγχωρείν είναι, η και, ει μτη πανταχού, αλλ' οΰν παι/ταχί? αμα την αύτην ολην, ού μεμερισμενην, οίον εν ενι και τφ αύτφ σώματι* ει δε τούτο, δια τι ούκ εν παντι τφ ολφ; Ει δε μεμερίσ$αι εκάστην εις άπειρον, και ούκετι ούδ^ αύτη ολη, άλλα τω μ^ρισμφ εσται αδυναμία. ''Επειτα άλλη κατ άλλο ούσα ού καταλείφει συναίσ^ησιν. "Επειτα δε, [ει] κα^άπερ το 'ίνδαλμα τίνος, οίον και το άσ§ενεστερον φώς, άποτεμνόμενον του παρ4 ού εστίν ούκετ αν είη, και όλως παν το παρ" άλλου την ύπόστασιν έχον Ίνδαλμα ον εκείνου ούχ οίον τε αποτέμνοντα εν ύποστάσει ποιειν είναι, ούδ" αν ал δυνάμεις αύται ал απ* εκείνου ελ$οΰσαι αποτετμιημεναι αν εκείνου εΊεν. Ε/ δε τούτο, ού είσιν αύται, κάκεΐνο αφ" ού εγενοντο εκεί αμα εσται, ώστε πανταχού αμα πάλιν αυτό ού μεμερισμενον όλον εσται.

322Плотин. Эннеады. Трактат VI. 4

10.Ei δε τιςλεγοι, ως ουκ άνά/γκη το είδωλήν του συνηρτησθαι τφ άρχετύπω εστί γαρ και εικόνα είναι απόντος του αρχετύπου, α/ρ ου η είκών, και του πυρός απελθόντος την θερμότητα είναι εν τω θερμανθεντι πρώτον μεν επί του αρχετύπου και της εικόνος, ει την παρά του ζωγράφου εικόνα λεγοι τις, ού το άρχετυπον φησομεν την εικόνα πεποιηκέναι, άλλα τον ζωγραφον, ουκ οΰσαν αύτοΰ εικόνα ούδ" ει αυτόν τις γράφει' το γαρ γράφον ην ού το σώμα του ζωγράφου ούδε το είδος το μεμιμ/ημ&νον και ού τον ζωγράψ)ν, άλλα την θεσιν την ούτωσί των χρωμάτων λεκτεον ποιείν την τοιαύτην εικόνα. Ούδε κυρίως η της εικόνος και του ινδάλμα­ τος πο'ιησις οίον εν υδασι και κατότττροις η εν σκιαις ενταύθ υφίσταται τε παρά του προτέρου κυρίωςκαι γίνεται άπ' αύτοΰ και ούκ εστίν άφ εαυτού άπστετμτημενα τά γενόμενα είναι. Τούτον δε τον τρόπον και τάς ασθενεστέρας δυνάμεις παρά των προτέρων άξιώσουσι γίνεσθαι. Το δ" επί του πυρός λεγόμενον ούκ εικόνα την θερμότητα του πυρός λεκτεον είναι, ει μ/η τις λεγοι και πυρ εν τη θερμότηρτι είναιει γάρ τούτο, χο)ρΐς πυρός ποιήσει την θερμστητα. Erra καν ει μιη αύτίκα, άλλ' ουν παύεται και φύχεται το σώμα το θερμανθεν άποστάντος του πυρός. Ει δε και ούτοι ταύτας τάς δυνάμεις σβεννύοιεν, πρώτον μεν εν μόνον άφθαρτον φησουσι, τάς δε φυχάς και τον νουν φθαρτά ποιησουσιν. Είτα και ούκ εκ ρεούσης ουσίας ρέοντα τά εξαύτης ποιησουσι. Καίτοι, ειμενοι

ιδρυθείς ήλιος όπουοΰν, το αυτό φώς αν παρεχοι τοίς αύτοίς τόποις9 ει δε λεγοι τις μ/η το αυτό, τούτω αν πιστώτο το το σώμα ρείν του ηλίου. Αλλ' οτι μεν μ/η φθαρτά τά παρ"

εκείνου, αθάνατοι δε και αϊ φυχαί και νους πας, και εν αλλο/ç διά πλειόνων είρτψαι.

ΠΕΡΙ TOY TO ON ΕΝ ΚΑΙ TAYTON ONΑΜΑ... (Ι) 323

11. 'Αλλά διά τι, ε/περ αλο^ πανταχού, ουχ όλου πάντα μεταλαμβάνει του νοητού; Ιϊώς δε το μεν πρώτον εκεί, το δε ετι δεύτερον και μ&τη εκείνο άλλα; Ή το παρόν επιτηδειότητι του δεξομενου <παρ>εΓνα/ νομιστεον, και είναι μεν πανταχού του οντος το ον ουκ άπολζιπομενον εαυτού, παοειναι δε αυτφ το δυνάμενον παρεΐναι9 και καθόσον δύναται κατά τοσοΰτον αυτφ ου τόπφ παρείναι, οίον τω φωτΐ το διάφανες, τφ δε τε$ολωμενφ η μετάληψις άλλως. Καί δη τα πρώτα και δεύτερα και τρίτα τάζει και δυνάμει και διαφοραις, ού τσποις. Ούδεν γαρ κωλύει ομού είναι τά διάφορα, οίον φυχην καί νουν και πάσας επιστημας μείζους τε καί ύφιεμενας. Έπε/ και από του αύτοΰ 6 μεν οφθαλμός είδε το χρώμα, η δε οσφρησις το ευώδες, άλλη δε αΥσΒησις άλλο, ομοΰ πάντων, αλλ" ού χωρίς όντων. Ούκοΰν εκείνο ποικίλον και πολύ; Ή τό ποικίλον απλούν αυ, και τά πολλά εν. Αόγος γαρ εΪς καί πολύς, кал πάν το ον εν. Καί γαρ τό έτεροι/ εαυτφ και η ετερότης αύτοΰ. ού γαρ δη του μ/η οντος. Καί τό ον δε του ενός ού κεχωρισμενου, και οπού αν η το ον, πάρεστιν αύτφ και το αύτοΰ εν, και το εν ον αύ εφ" εαυτοΰ. "Εστί γαρ και παρείναι χωρίς ον. "Αλλως δε τά αΛσ^ητά τοις νοητοίς πάρεστιν, οσα πάρεστιν αυτών καί οΊς πάρεισιν, άλλως τα νοητά αύτοίς* επει και άλλως φυχη σώμα, άλλως επιστήμη φυχη και επιστήμη επιστήμη εν τφ αύτφ εκατερα ούσα* σώμα δε σώματι παρά ταΰτα ετερως.

12. Ώσπερ δε φωνής ούσης κατά τον άερα πολλάκις και λόγου εν τη φωνή ους μεν παρόν εδεξατο και ησ$ετο, και ει έτερον $ειης μεταξύ της ερημιάς, ηλ$ε και προς αύτο 6 λόγος καί η φωνή, μώλλον δε τό ους ηλ$ε προς τον λόγον, και οφθαλμοί πολλοί προς το αύτο είδον και πάντες

324 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 4

επλησ^ησαν της Ыас καίτοι εναφωρισμενου του θεάματος κείμενου, οτι ο μλν οφθαλμός, о δε ους rjv, ούτω τοι και το δυνάμ^νον ψυχην εχειν εξει και άλλο αυ και έτερον ото του αυτού. τΗν δε η φωνή πανταχού του αέρος ου μία μεμε- ρισμλνη, άλλα μία πανταχού αλτ?· και το της όψεως δε, ει πα&ών 6 ωηρ την μορψην έχει, έχει ου μεμερισμενην ου γαρ αν οψις τεΒή, έχει εκεί την μορψην. 'Αλλά τούτο μλν ου πάσα δόξα συγχωρεί, ειρήσθω δχ ουν δ/' εκείνο, οτι από του αύτοΰ ενός η μετάληψις. Το δε επί της φωνής εναργεστερον, ώς εν παντι τφ αέρι ολχ>ν το είδος εστίν ου γαρ αν ηκουσε πας το αυτό μπι εκασταχοΰ όλου οντος του φωνη&εντος λόγου και έκαστης ακοής το παν ομοίως δεδεγμΑνης. Ει δε μιτδ* êvrauSa ή ολη φωνή κο№ όλον τον αέρα παρατεταται, ώς τόδε μλν το μέρος αυτής τωδε τω μέρει συνεζευχ$αι, τόδε δε τωδε συμψ,εμερίσ^αι, τί δε? απιστειν, ει ψυχή μπ\ μία τεταται συμμεριζόμενη, αλλά πανταχού ου αν παρ^ πάρεση και εστί πανταχού του παντός ου μεμερισμλνη; Kai γενομένη μεν εν σώμασιν, ώς αν γένοιτο, ανάλογον εξει τη *ηδη εν τω αέρι φωνφείσγι φωνή, προ δε των σωμάτων τω φωνοΰντι και φωνησοντι· καίτοι και γενομλνη εν σώματι ούδ% ώς απεστη του κατά τον φωνοΰντα είναι, όστις φωνών και έχει την φωνην και δίδωσι. Τα μεν ουν της φωνής ταυτότητα μλν ουκ έχει τοις προς α είλψιται, έχει δ% ουν όμοιότψα κατά* τν τα δε της ψυχής ατε και φύσεως οντά της ετέρας δείλαμβανειν ώς ουκ οντος αυτής του μλν εν σώμασι, του δε εφ* εαυτού, αλλά όλου εν αύτω και εν πολλοίς αυ φανταζομενου. Kai αυ *ηλ&εν άλλο εις το λαβείν ψυχην και εξ αφανούς αυ καί τούτο έχει, όπερ *ην και εν τοις άλλοις. Ουδέ γαρ ούτω προΎγτοίμ/κττο, ώστε

ΠΕΡΙ TOY TO ON ΕΝ ΚΑΙ ΤΛΥΤΟΝ ONΑΜΑ... (Ι) 325

μέρος αυτής ώδί κείμενον εις τούτο ελ&εΐν, άλλα το λ&γόμενον ηκειν <ην εν παντι εν εαυτφ και εστίν εν εαυτφ, καίτοι δοκούν ένταίΐ^α ελ^ειν. Πώς γαρ και *ηλ$εν; Ει ουν μη ηλ^-εν, ώφθτ? δε νυν παρούσα και παρούσα ου τφ αναμεΐναι το μεταληψόμενον, δηλονότι ούσα εφ' εαυτής πάρεστι καΐ τούτφ. Ε/ δ' ούσα εφ' εαυτής τούτφ πάρεστι, τούτο ηλ^ε προς αύτην. Ε/ δε τούτο εζω ον του ούτως οντος *ηλ$ε προς το ούτως ον και εγενετο εν τφ της ζωής κόσμφ, ψ δε ό κόσμος ο της ζωής εφ' εαυτού, και πας δη *ην εφ' εαυτού ου διειλημμΑνος εις τον εαυτού ογκον ούδε γαρ όγκος <ην και το εληλυ^ός δε ουκ εις ογκον *ηλ&ε· μετελαβεν αρα

αύτοΰ ου μέρους [όλου]* άλλα καν άλλο <ηκ?η εις τον τοιούτο κόσμον, όλου αύτοΰ μεταλήφεται. Όμωίωςαρα, ειλεγοιτο εκείνος εν τούτοις όλος, εν παντι εκάστω εσται. Και παντα­ χού αρα ό αύτος εις άρ/3μω ού μεμερισμενος, άλλ' όλος εσται.

13. ΥΙό&εν ουν ή εκτασις η επί πάντα τον ούρανόν και τα ζψα; "Η ούκ εξετάδη.Ή μεν γαρ αΥσ^ησις, Ή προσεχοντες απιστουμεν τοις λεγομενοις, λέγει οτι ώδε και ώδε, ό δε λόγος το ώδε και ώδε ψησιν ούκ εκτα^εΐσαν ώδε και ώδε γεγονεναι, αλλά το εκτα£εν παν αύτοΰ μετειληφεναι

οντος αάιαστάτου αύτοΰ. Ει ουν τι μ^εταληφεταί τίνος, δήλον οτι ούχ αύτοΰ μεταληφεται* <η ού μετειληφος εσται, άλλ' αυτό εσται. Αεί ουν σώμα μεταλαψβάνον τίνος ού σώμα­ τος μεταλαμβάνειν έχει γαρ *η&η. Σώμα δη ού σώματος μεταληφεται. Ούδε μέγεθος τοίνυν μεγέθους μεταληφεται· έχει γαρ Ύ$η. Ουδέ γαρ ει προσ&ηκτηνλαβοι, το μέγεθος εκείνο, ο πρότερον *ην, μεγεΒους μεταληφεταν ού γαρ το bmfßQj τρίτνηχυ γίνεται, αλλά το ύποκείμενον άλλο ποσόν

326 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 4

έχον άλλο εσχεν έπε/ ούτω γε αυτά τα δύο τρία εσται. Ε/ ουν το διειλημμενον και το εκτεταμενον εις τόσον άλλου γένους μεταληφεται η όλως άλλου, δεΐτό ου μεταλοψβάνει μήτε διειλημμενον είναι μ/ητε εκτεταμενον μιψε όλως ποσόν τι είναι. "Ολον αρα δεί το παρεσόμενον αύτφ πανταχού αμερες ον παρεΐναι, ούχ ούτω δε αμερες, ως μικρόν9 ούτω γαρ ούδεν ήττον και μεριστόν εσται και ού παντι αύτφ εφαρμόσει ούδη αυ αύξομενφ το αυτό συνεσται. 'Αλλ' ούδχ ούτως, ως σημείον ού γαρ εν σημείον ό όγκος, άλλ% άπειρα εν αύτφώστε και τούτο άπειρα σημεία εσται, είπερ εσ­ ται, και ού συνεχές* ώστε ούδ* ως εφαρμόσει. Ε/ ουν ό όγκος

όπας εξε/ αυτό όλον, εξε/ αυτό κατά παν εαυτού.

14.'Αλλ' ει Ύ) αύτη εκασταχοΰ φυχη, πώς ιδία εκάσ­ του; Κα/ πώς ή μεν άγα&η, η δε κακτη; 'Ή εξαρκεΐ και εκόυστφ και πάσας φυχάς έχει και πάντας νους. Κα/ γαρ εν εστί και άπειρον αυ και πούντα όμου και εκαστον έχει διακεκριμενον και αυ ού διακρ&εν χωρίς. Πώς γαρ αν και άπειρον *η ούτω λεγοιτο, οτι όμου πάντα έχει, πασαν ζαχην και πασαν φυχην και νουν άπαντα; "Εκαστον δε αυτών ού περασιν άφώρισταΐ' δια τούτο αυ και εν. Ού γαρ δη μίαν ζωψ έδει αυτό εχειν, αλλ" άπειρον, και αυ μίαν και την

μίαν ούτω μίαν, οτι πάσας όμου ού συμφορΎ^είσας εις εν, αλλ' άφχ ενός άρξαμενας και μένουσας ο$εν γρξαντο, μχχλλον δε ούδε γρξαντο, αλλ" ούτως ειχεν αείούδεν γαρ γινόμενον εκεί· ούδε μεριζόμενον τοίνυν, άλλα δοκεΐ μερ/ζεσθα/ τω λαβόντι. Ύό δε εκεί το εκπαλαι και εξ αρ­

χήςτο δε γινόμενον πελάζει και συνάπτεσ^αι δοκεΐ και εξηρτηται εκείνου. 'Ημείς δε τίνες δε ημείς; τΑρα εκείνο *η το πελάζον καϊ το γινόμενον ενχρόνφ; Ή και προ του ταύτψ

ΠΕΡΙ TOY TO ON ΕΝ ΚΑΙ TAYTON ON ΑΜΑ... (Ι) 327

την γενεσιν γενέσθαι ημεν εκεί άνθρωποι άλλοι οντες και τίνες και $εο/, ψυχαϊ κο&αραι και νους συνημμένος τη απάση ούσίφ, μέρη οντες του νοητού ουκ αφωρισμενα ου$ αποτετμ/ημενα, άλλ' οντες του όλοι;· ούδε γαρ ούδε νυν απστετμ/ημε^α. 'Αλλά γαρ νυν εκεινω τω άνΰρώπψ προσεληλυ^εν άνθρωπος άλλος είναι θελων και ευρών ημάς ημεν γαρ του παντός ουκ εξω περιε^ηκεν εαυτόν ημίν και προσεΒηκεν εαυτόν εκεινω τω άνθρώπω τω ος ην έκαστος ημών τότε' οίον ει φωνής ούσης μιας και λόγου ενός άλλος αλλ/)$εν πο^ρα^εις το ους ακούσειε και δεζαιτο, και γένοιτο κατ ενεργειαν ακοή τις έχουσα το ενεργούν εις αυτήν παρόν και γεγενημε^α το συνόψ,φω και ου $άτερον, οπρότερον ημεν, και $άτερόν ποτέ, ο ύστερον προσε&εμ&α αργησαντος του προτέρου εκείνου και άλλον τρόπον ου παρόντος.

15. 'Ρίλλάπώςπροσελ^υ$ετόπροσΈληλυ%ς;ηεπει8η επιτηδειότης αύτω παρην, εσχε προς ο ην επιτηδειον ην δε γενόμενον ούτως, ώς δεξασΒ'αι φυχην. Το δε γίνεται ώς щ δεξασ$αι πασαν καίτοι παροΰσαν παυσαν, άλλ' ούχ αύτψ, ohv και ζψα τα άλλα και τα φυτά τοσούτον έχει, όσον δύναται λαβείν οίον φωνής λόγον σημαινούσης τα μεν και του λόγου μετεσχε μετά της κατά φωνην ήχής, τα δε της φωνής και της πληγής μόνον. Γενομένου δη ζώου, ο έχει μεν παροΰσαν αύτψ εκ του οντος φυχην, κο№ ην δη ανηρτψαι εις παν το ον, παρόντος δε και σώματος ου κενοΰ

ουδέ φυχης άμοιρου, ο εκείτο μεν ούδε πρότερον εν τω αφύχω, ετι δε μάλλον οίον εγγύς γενόμενον τη επιτηδειότητι, και γενομένου ούκετι σώματος μόνου, αλλά και ζώντος σώματος, και τη οίον γειτονείφ καρπωσαμενου τι ίχνος

328 Плотин. Эннеады. Трактат VI. 4

ψυχής, ουκ εκείνης μέρους, αλλ" οίον Βερμασίας τίνος η ελλαμψεως ελ^ούσης, γενεσις επιθυμιών και ηδονών και αλγηδόνων εν αυτφ εξμφυ% ην δε ουκ άλλότριον το σώμα του ζφου του γεγενημενου. Ή μλν δη εκ του Βείου ψυχή ήσυχος ην κατά το η&ος το εαυτής εφ4 εαυτής βεβώσα, το δε υπ* ασθενείας το σώμα Βορυβούμενον και ρεον τε αυτό και πληγαΐς κρουόμενον ταΐς εξω, πρώτον αυτό εις το κοινον του ζώου εφ&εγγετο, και την αυτού ταραχή εδίδου τω ολφ. Οίον εκχλησίφ δημογερόντων καθήμενων εφ* ησύχφ συννοίφ δήμιος άτακτος, τροφής δεόμενος και άλλα α δη πάσχει αϊτιώμ^ενος, την πασαν εκκλησίαν εις Βόρυβον ασχημονα εμβαλλοι. ''Οταν μλν ουν ησυχίαν αγόντων τών τοιούτων από του φρονοΰντος ηκη εις αυτούςλόγος, κατέστη εις τάξιν μετρίαν το πλήθος, και ού κεκράτηκε το χείρον ει δε μιη, κρατείτο χείρον ησυχίαν άγοντος του βελτίονος, οτι μ/η ηδυνη&η το θορυβούν δεξασ^αι τον άνωθεν λόγον, καί τούτο εστί πόλεως και εκκλησίας κακ/α. Ύοΰτο δε και άνθρωπου κακία αΰ έχοντος δημον εν αύτφ ηδονών και επιθυμιών και φόβων κρατησάντων συνδόντος εαυτόν του τοιούτου ανθρώπου δημφ τω τοιούτφος δ" αν τούτον τον ofyov δουλώ(τηται και άναώρόψ/η εις εκείνον, ος ποτέ ην, κατ εκείνον τε ζη καί εστίν εκείνος διδούς τφ σώματι, οσα δίδωσιν ως ετίρω οντι εαυτούάλλος δε τις οτε μεν ούτως, οτε δε άλλως ζη, μικτός τις εξ άγαμου εαυτού και κακού έτερου γεγενημενος.

16. 'Αλλ' ει εκείνη η φύσις ούκ αν γένοιτο κακή καί ούτος τρόπος ψυχής εις σώμα ίούσης και παρούσης, τις η κάθοδος η εν περιόδοις και άνοδος αύ και ai δίκαι καί ai εις άλλων ζώων σώματα εισκρίσεις; ΤαΟτα γαρ παρά τών

ΠΕΡΙ TOY TO ON ΕΝ ΚΑΙ TA YTON ON ΑΜΑ... (Ι) 329

πάλαι περί ψυχής άριστα πεφιλοσοψηκότων παρειληφαμεν, όις πε/ρασθα/ προσήκει σύμφωνον *η μ/η διάφωνόν γε έπ/δείξα/ τον νυν προκείμενον λόγον. 'Επε/δη τοίνυν το μετάλαμβάνειν εκείνης της φύσεως *ην ου το ελ$εΐν εκείνην εις τα τηΰε απόστασαν εαυτής, αλλά το τηνδε εν εκείνη γίνεσ^αι και μ^ταλαβεΐν, δηλον ότι ο λεγουσιν εκείνοι «ηκειν» λεκτεον είναι την σώματος φύσιν εκεί γενέσθαι και μετάλαβειν ζωής και ψυχής, και όλως ου τοπικώς το ηκειν, αλλ' όστις τρόπος της τοιαύτης κοινωνίας. "Ωστε το μεν κατελ&εΐν το εν σώματι γενέσθαι, ως φαμεν ψυχην εν σώματι γενέσθαι, το τούτω δούναι τι παρ' αύτης, ουκ εκείνου γενέσθαι, το Î4 άπελ^είν το μ/ηδαμ/fi το σώμα επικοινωνειν αύτηςτάξιν δε είναι της τοιαύτης κοινωνίας τοις τούδε του παντός μερεσι, την δε οίον εν εσχάτω τω νστμω τόπω πλεονάκις διδόναι εαυτής ατε πλησίον τη δυνάμει ούσαν και εν βραχυτεροις διαστημασι φύσεως της τοιαύτης νόμφ· κακόν δε είναι την τοιαύτην κοινωνίαν καί άγα&όν την άπαλλαητην. Δ/α τι; 'Οτι, καν μη τοΰδε % αλλ' ουν ψυχή τούδε λεγομένη οπωσοΰν μερική πως εκ του παντός γίνεται9 η γαρ ενέργεια αύτης ούκετι ττρος το όλον

καιπερ του όλου ουσνης, ωσπερ αν ει επιστημ/ης όλης οΰ<τη κατά τι θεώρημα 6 επιστήμων ενεργέ? το δ" άγα&όν αύτω ψ τω επιστημονι ου κατά τι της επιστημ/ης, άλλα κατά την πσ/ταν °ην έχει. Κα/ τοίνυν αυτή του παντός ούσα κόσμου νοητού και εν τφ όλφ το μέρος άποκρύπτουσα οίον εξ&ορεν εκ του παντός εις μέρος, εις όενεργείεαυτην μέρος όν, οίον ει πυρ πάν καίειν δυνάμενον μικρόν τι καίειν άνωγκάζοιτο καί­ τοι πάσαν έχον την δύναμιν. "Εστί γάρ γ ψυχή χωρίς πάντη ούσα εκάστη ούχ εκάστη, όταν δε διάκριση ού τόπω, αλλ'