16. Aşağıdaki tümceleri ve tümcecikleri Türkçe'ye çeviriniz:

1. В переднем ряду — в заднем ряду. 2. Поднимитесь на­верх— спуститесь вниз. 3. Веселый человек —скучный че­ловек. 4. На это нет запрета — на это нет разрешения. 5. В зале многолюдно — в зале пусто. 6. Возможно пойду -обязательно пойду. 7. Знаменитый профессор — мелкий служащий. 8. Он, безусловно, здесь — и действительно, он здесь. 9. Если так—в таком случае. 10. Я этим доволен — это мне нравится. 11. Хоть впереди, хоть сзади.

Когда?, тогда, некогда (когда-то), в свое время, однажды, давно (не видел, смотрю), недавно, на днях (видел), вскоре (увижу), на этих днях, со временем, когда-нибудь, раньше, вре­мя от времени, иногда, часто, по большей части, сплошь и рядом, своевременно, вовремя, кое-где, нигде, никуда, где-то.

ARKADAŞIMIN DAİRESİ

Arkadaşım İskender bu günlerde yeni bir apartman dairesine taşındı. Eski dairesi de zaten fena değildi, fakat dört kişi için biraz dardı. İki odada oturuyorlardı. Taşındıktan sonra ahbabım bu

hâdise münasebetiyle (dolayısıyle) bir bayram yapmak istedi, bir suvare. Babası bu gibi şeylerden hoşlanmaz, takat İskender üsteledi. İskenderi tanıyor musunuz? Akıllı terbiyeli şen bir çocuk, Gerçi biraz tembel... Ey, uzattım galiba.

Önceki gün evde oturuyordum. Birdenbire telefon çaldı, Açarak «Alo» dedim. Uzaklardan gelen gür ses: «Nik, sen misin? diye sordu. Nasılsın bakalım?» «Eh. şöyle böyle... Ne iyi ne fena. İkisinin ortası. Sizde ne var ne yok?» «Dün sabah yeni eve taşındık. Sana telefon etmekten maksadım da hem bu haberi sana vermek, hem de davet etmek... » «Nereye?» «Nereye olacak? Suvareye. Yarın akşam... »

Benim de o sırada keyfim yoktu (yerinde değildi). Başım ağrıyordu. Teşekkür ederim, dedim. Fakat... Maalesef... dedim. Rahatsızım, keyifsizim. Sonra kalabalıkta sıkırılım... can sıkıntısı... Filân, falan...

İskender itirazımı dinlemedi. « Muhakkak geleceksin! dedi. Çok rica ederim. Yoksa darılırım. ». «Peki, emredersin. Mademki bunda ısrar ediyorsun, bari geleyim. Fakat çok kalmam. Çünkü gerçekten de rahatsızım». Arkadaşım: «Rahatsızlığına her halde bir çare bulunur!» diyerek bana yeni adresini bildirdi.

Ertesi günün akşamı, yani dün akşam, troleybüse binerek gittim. N. bulvarındaki evini elimle koydum gibi buldum. İkinci kata çıkıp kapıya vurdum (Kapının üzerindeki zil nedense işlemiyordu). Kapıyı açan ev sahibi, elimi sıkarak: «Tam vaktinde geldin! Diye beni selâmladı. Henüz başka konuk yok. Gel, sana dairemizi göstereyim».

Geniş bir sofada duruyorduk. Paltomu çıkarıp astım, sağ taraftaki kapıdan mutfağa girdik. Burada hava gazı ocağı, bir masa, bir musluk var, bir köşede de buz dolabı. Kapkacak duvardaki raflarda bulunur. Mutfaktan gelinen banyo odasında çamaşır makinasından başka hemen hemen hiç bir şey yok. Duvardaki küçük dolapta sabun, macun, diş fırçaları gibi ufak şeyler bulunur.

Dört odadan ibaret olan dairenin iki odasını gördüm, Arkadaşımınkinde elbise dolabını açıp içeriye şöyle bir baktım. İskender güzel giyinir, üstü başı daima temiz. Gardırobunda

çeşitli eşya var: yeni model pantolonlar, caketler, gömlekler, çoraplar, ayakkabı...

Buradan misafir salonu olarak kullanılan yemek odasına geçip kolluklardan birine oturarak elime bir dergi aldım, ilginç bir makale seçeyim dedim. Canım okumak istiyordu.