- •1. Лексікалогія як раздзел мовазнаўства
- •2. Мнагазначнасць слова
- •Лексічныя моўныя апазіцыі
- •Апазіцыі фармальнай тоеснасці. Амонімы
- •Апазіцыі семантычнай тоеснасці. Сінонімы
- •Апазіцыі семантычнай процілегласці. Антонімы.
- •Фармальна-семантычныя апазіцыі. Паронімы.
- •3. Дыферэнцыяцыя слоўнікавага складу
- •Актыўная і пасіўная лексіка. Новыя і ўстарэлыя словы
- •Лексіка беларускай мовы паводле сферы ўжывання
- •Лексіка беларускай мовы паводле с тылістычнай дыферэнцыяцыі
- •4. Фразеалогія як раздзел мовазнаўства
- •Фразеалагізм як моўная адзінка і яго прыметы
- •Класіфікацыі фразеалагічных зваротаў
- •5. Лексікаграфія як навука
- •Віды лінгвістычных слоўнікаў
- •6. Фанетыка і фаналогія як раздзелы мовазнаўства
- •Гук і фанема
- •Фанетычны падзел маўленчай плыні
- •Гукі мовы і аспекты іх вывучэння
- •Класіфікацыя гукаў маўлення і яе прынцыпы
- •Артыкуляцыйная класіфікацыя галосных
- •7. Склад I складападзел
- •Фанетычная прырода націску
- •8. Пазіцыйныя і гістарычныя чаргаванні гукаў
- •Чаргаванні галосных гукаў
- •Чаргаванні зычных гукаў
- •9. Арфаэпія як правілы рэалізацыі фанетычнай сістэмы
- •Асноўныя правілы вымаўлення зычных
- •Адхіленні ад норм літаратурнага вымаўлення і іх пры- чыны
- •10. Графіка, яе прадмет і задачы. Алфавіт як аснова графікі
- •11. Арфаграфія і яе прынцыпы
- •Кароткія звесткі з гісторыі беларускай арфаграфіі
- •12. Назоўнік як часціна мовы. Лексіка-граматычныя разрады назоўніка
- •Род назоўнікаў
- •Склон назоўнікаў. Асноўныя значэнні склонаў
- •Назоўнікі трэцяга скланення, іх канчаткі
- •Рознаскланяльныя назоўнікі, іх канчаткі
- •Скланенне назоўнікаў у множным ліку
- •Скланенне некаторых прозвішчаў і геаграфічных назваў
- •Нескланяльныя назоўнікі
- •Формы назоўнікаў з суфіксамі ацэнкі
- •Утварэнне назоўнікаў
- •13. Паняцце аб словаўтварэнні
- •14. Граматычныя значэнні і сродкі іх перадачы
- •Часціны мовы як лексіка-граматычныя разрады слоў
- •Сістэма часцін мовы
- •15. Марфемная структура слова. Марфема
- •Тыпы марфем
- •Аснова слова і канчатак
- •Корань і афіксы
- •Змены ў марфемнай структуры слова
- •16. Прыметнік як часціна мовы
- •Разрады прыметнікаў
- •Поўныя і кароткія формы прыметнікаў
- •Ступені параўнання якасных прыметнікаў
- •Формы прыметнікаў са значэннем ацэнкі і меры якасці
- •Утварэнне прыметнікаў
- •17. Лічэбнік як часціна мовы. Разрады лічэбнікаў
- •Уласнаколькасныя лічэбнікі
- •Зборныя лічэбнікі
- •Сінтаксічная сувязь лічэбнікаў з назоўнікамі
- •Скланенне ўласнаколькасных, зборных і дробавых лічэбнікаў
- •Парадкавыя лічэбнікі, іх утварэнне і скланенне
- •Пераход лічэбнікаў у іншыя часціны мовы
- •Няпэўна-колькасныя словы
- •18. Займеннік як часціна мовы
- •Асабовыя займеннікі
- •Зваротны займеннік сябе
- •Прыналежныя займеннікі
- •Указальныя займеннікі
- •Азначальныя займеннікі
- •Пытальныя і адносныя займеннікі
- •Адмоўныя займеннікі
- •Няпэўныя займеннікі
- •Пераход слоў іншых часцін мовы ў займеннікі. Ужыванне займеннікаў у ролі іншых часцін мовы
- •19. Дзеяслоў як чаcціна мовы
- •Асновы дзеяслова
- •Пераходныя і непераходныя дзеясловы
- •Зваротныя дзеясловы
- •Катэгорыя стану дзеясловаў
- •Паняцце трывання
- •Утварэнне суадносных пар трывання
- •Ступеннае ўтварэнне трыванняў
- •Паняцце катэгорыі ладу. Абвесны лад
- •Катэгорыя часу дзеясловаў
- •Цяперашні час
- •Будучы час
- •Прошлы час
- •Катэгорыя асобы дзеясловаў
- •Безасабовыя дзеясловы
- •Спражэнне дзеясловаў
- •Рознаспрагальныя дзеясловы
- •Утварэнне дзеясловаў
- •20. Дзеепрыметнік и дзеепрыслоуе Дзеепрыметнік як дзеяслоўная форма
- •Утварэнне дзеепрыметнікаў
- •Пераход дзеепрыметнікаў у прыметнікі
- •Дзеепрыслоўе як дзеяслоўная форма
- •Адноснае абазначэнне часу дзеепрыслоўямі
- •Утварэнне дзеепрыслоўяў
- •Ужыванне дзеепрыслоўяў
- •21. Прыслоўе як часціна мовы
- •Разрады прыслоўяў паводле значэння
- •Ступені параўнання якасных прыслоўяў
- •Формы прыслоўяў са значэннем ацэнкі і меры якасці
- •Спосабы ўтварэння прыслоўяў
- •Ужыванне прыслоўяў у ролі іншых часцін мовы
- •Безасабова-прэдыкатыўныя словы (катэгорыя стану) Агульная характарыстыка безасабова-прэдыкатыўных слоў
- •Утварэнне безасабова-прэдыкатыўных слоў
- •22. Службовыя цасцины мовы Прыназоўнік як часціна мовы
- •Невытворныя і вытворныя прыназоўнікі
- •Ужыванне прыназоўнікаў са склонамі
- •Асноўныя значэнні прыназоўнікаў
- •Злучнік як часціна мовы
- •Злучальныя і падпарадкавальныя злучнікі
- •Класіфікацыя злучнікаў паводле іх паходжання, структу- ры і спосабу ўжывання
- •Часціцы як часціна мовы
- •Класіфікацыя часціц
- •Часціцы, якія выражаюць дадатковыя сэнсавыя адценні
- •Мадальныя і мадальна-валявыя часціцы
- •Эмацыянальна-экспрэсіўныя часціцы
- •Выклічнік як часціна мовы
- •Разрады выклічнікаў
- •Мадальныя словы.Мадальнасць і сродкі яе выражэння
- •Мадальныя словы іх характарыстыка і семантычныя разрады
- •Суадноснасць мадальных слоў з іншымі часцінамі мовы
Катэгорыя стану дзеясловаў
Катэгорыя стану паказвае адносіны паміж суб'ектам (утваральні-
кам дзеяння), дзеяннем і аб'ектам, выражаючы гэта ў формах дзеяслова і
ў сінтаксічнай канструкцыі. Яна грунтуецца на проціпастаўленні незале-
жнага і залежнага стану. Такая парная класіфікацыя станаў у мовазнаў-
стве вядома як бінарная. У лінгвістаў няма адзінага погляду на катэго-
рыю стану. Акрамя бінарнай тэорыі, існуюць і іншыя.
Незалежны стан паказвае, што дзеянне ўтварае суб'ект, які ў сказе
з'яўляецца дзейнікам: Архітэктар праектуе школу. Аўтар дапрацоўвае
рукапіс. Прафесар прачытаў лекцыю. Студэнты вучацца. Дзеясловы
незалежнага стану не маюць спецыяльных сродкаў выражэння стану. Ка-
нструкцыі з дзеясловамі незалежнага стану называюць актыўнымі.
Залежны стан паказвае дзеянне як пасіўнае (залежнае ад іншай
асобы, прадмета) у адносінах да аб'екта, які ў сказе з'яўляецца дзейнікам,
а суб'ект выступае дапаўненнем у творным склоне. Такі творны называ-
ецца творным дзейнага прадмета (творным суб'екта). Дзеясловы зале-
жнага стану ўтвараюцца ад пераходных дзеясловаў пры дапамозе по-
стфікса -ся: Школа праектуецца архітэктарам. Рукапіс дапрацоўваецца
аўтарам. Такія канструкцыі называюць пасіўнымі.
Абедзве канструкцыі абазначаюць тое самае дзеянне, але абазнача-
юць яго па-рознаму: актыўная канструкцыя мае значэнне 'суб'ект утварае
дзеянне', а пасіўная – 'аб'ект прымае ўздзеянне суб'екта'.
Катэгорыя стану дзеясловаў цесна звязана з катэгорыяй трывання:
ад пераходных дзеясловаў незакончанага трывання ўтвараюцца перава-
жна дзеясловы залежнага стану, а ад пераходных дзеясловаў закончанага
трывання – дзеепрыметнікі залежнага стану: праект зацвярджаецца мі-
ністэрствам, праект зацверджаны міністэрствам.
Канструкцыі з дзеясловам залежнага стану бываюць двух відаў: з
творным дзейнага прадмета і без творнага дзейнага прадмета.
Найбольш яскрава залежны стан праяўляецца ў першых канстру-
кцыях, асабліва калі творны дзейнага прадмета абазначае асобу, групу
людзей, калектыў. На папярэдніх паказах я не быў, бо п'еса штораз і аў-
тарам і рэжысёрам папраўлялася (Скр.) – параўн.: Аўтар і рэжысёр
папраўлялі п'есу...
Канструкцыі без творнага дзейнага прадмета ў сучаснай белару-
скай мове ўжываюцца значна часцей, чым канструкцыі з творным дзей-
нага прадмета. Адсутнасць творнага дзейнага прадмета тлумачыцца па-
рознаму. Напрыклад, у некаторых зваротных дзеясловах (абмяркоўвацца,
адсылацца, пасылацца, пералічвацца, расказвацца, распрацоўвацца,
стварацца і інш.) залежны стан абумоўліваецца іх семантыкай: Незда-
рма кожны дзень дзесяткі і сотні заяў прыносіліся і прысылаліся
(Бяд.). Для вядзення спраў саюза выбіраецца бюро ў складзе трох асоб:
Садовіча, Райскага і Тукалы (К-с).
Творны дзейнага прадмета можа не называцца і таму, што ўтвара-
льнік дзеяння вядомы з папярэдняга кантэксту: Часамі ён [Якуб Колас]
намагаўся завяршыць пэўны раздзел трылогіі ў той самы дзень, калі
пачынаў. Тады адпачынак адмяняўся ці пераносіўся на пазнейшы час
(Луж.).
У некаторых выпадках пры дзеясловах залежнага стану ўтвараль-
нік дзеяння можа ўяўляцца няпэўна ці абагульнена, таму творны дзейна-
га прадмета таксама называецца. Такім залежным канструкцыям адпа-
вядаюць незалежныя, якія з'яўляюцца аднасастаўным сказам (няпэўна-
асабовым ці абагульнена-асабовым): Міналі стагоддзі. Лясы высякалі-
ся, выпальваліся, выкарчоўваліся (В.В.) – параўн.: Лясы высякалі, выпа-
львалі, выкарчоўвалі...
Пры дзеясловах залежнага стану можа быць творны сродку дзеян-
ня, які трэба адрозніваць ад творнага дзейнага прадмета: Нездарма піса-
ліся на заявах сінімі алоўкамі, чырвоным атрамантам наўкосныя,
перакрыжаваныя ўпоперак рэзалюцыі (Бяд.) – параўн.: Пісалі рэзалюцыі
алоўкамі, атрамантам...
Некаторыя мнагазначныя зваротныя дзеясловы ў адных выпадках
адносяцца да залежнага стану, у другіх – да незалежнага: Каменьчыкі кі-
даліся [настаўнікам] усё глыбей і глыбей (Я.М.). Дзед Талаш нарэшце з
сякерай кідаўся на польскіх салдат (К-с). У першым сказе дзеяслоў
кідацца залежнага стану, а ў другім – незалежнага стану.
Катэгорыю стану маюць усе дзеясловы. Адны з іх могуць утвараць
парныя станавыя адносіны (пераходны дзеяслоў незалежнага стану і
ўтвораны ад яго дзеяслоў залежнага стану), другія з'яўляюцца аднастана-
вымі, яны адносяцца да незалежнага стану.